۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
وی در دمیره از توابع دمیاط متولد شد. هنوز کودک بود که پدرش مُرد و مادرش به عقد ازدواج | وی به سال 548ق <ref> [https://tarikh.inoor.ir/fa/event/list?Keyword=204865&KeywordTitle=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%8F%DA%A9%D8%B1_%D9%85%D8%B5%D8%B1%DB%8C پایگاه جامع تاریخ]</ref>.در دمیره از توابع دمیاط متولد شد. هنوز کودک بود که پدرش مُرد و مادرش به عقد ازدواج برادرزادۀ شوهر خود فخرالدین مقدام بن قاضى ابوالعباس احمد بن شُکر درآمد که تربیت او را برعهده گرفت. | ||
==مشایخ و شاگردان== | ==مشایخ و شاگردان== | ||
ابن شکر مذهب مالکى داشت و نزد فقهای مالکى آن روزگار به تحصیل پرداخت. نخست در قاهره نزد ابوبکر عتیق بجایى، و پس از آن در اسکندریه نزد ابوالقاسم مَخلوف بن على معروف به ابن جاره، امام ابوطاهر اسماعیل بن مکى ابن عوف زُهری، ابوالطیب عبدالمنعم بن یحیى بن مَخلوف حِمیری و ابوالحسین محمد بن احمد بن ابى نوح نَوی درس خواند. | ابن شکر مذهب مالکى داشت و نزد فقهای مالکى آن روزگار به تحصیل پرداخت. نخست در قاهره نزد ابوبکر عتیق بجایى، و پس از آن در اسکندریه نزد ابوالقاسم مَخلوف بن على معروف به ابن جاره، امام ابوطاهر اسماعیل بن مکى ابن عوف زُهری، ابوالطیب عبدالمنعم بن یحیى بن مَخلوف حِمیری و ابوالحسین محمد بن احمد بن ابى نوح نَوی درس خواند. | ||
از چندتن از اساتید شام همچون حافظ ابوطاهر احمد بن محمد اصفهانى و ابوالحسین احمد بن حمزة بن على سُلَمى و مانند ایشان حدیث آموخت و از ابن سُلَمى، ابوعبدالله محمد بن على بن صَدقة حَرّانى، ابومحمد عبدالرحمان بن على بن مسلَم لَخْمى، ابوالفضل اسماعیل بن على بن ابراهیم حَنْرَوی و مانند ایشان اجازة روایت حدیث گرفت. | از چندتن از اساتید شام همچون [[حافظ ابوطاهر احمد بن محمد اصفهانى]] و [[ابوالحسین احمد بن حمزة بن على سُلَمى]] و مانند ایشان حدیث آموخت و از ابن سُلَمى، ابوعبدالله محمد بن على بن صَدقة حَرّانى، ابومحمد عبدالرحمان بن على بن مسلَم لَخْمى، ابوالفضل اسماعیل بن على بن ابراهیم حَنْرَوی و مانند ایشان اجازة روایت حدیث گرفت. | ||
چند تن از علمای مصر نیز مانند علاّمه ابومحمد عبدالله بن بَرّی بن عبدالجبار نحوی و ابوالقاسم هِبَةالله بن على بن سعود انصاری [بوصیری] و ابوعبدالله محمد بن حَمْد بن حامد ارتاحى به او اجازة روایت دادند. | چند تن از علمای مصر نیز مانند علاّمه ابومحمد عبدالله بن بَرّی بن عبدالجبار نحوی و ابوالقاسم هِبَةالله بن على بن سعود انصاری [بوصیری] و ابوعبدالله محمد بن حَمْد بن حامد ارتاحى به او اجازة روایت دادند. | ||
پس از آن مدتى در دمشق و قاهره و شهرهای دیگر به روایت حدیث اشتغال داشت. زکىالدین ابومحمد منذری و شهاب قوصى از او روایت کرده و او را ستودهاند. | پس از آن مدتى در دمشق و قاهره و شهرهای دیگر به روایت حدیث اشتغال داشت. زکىالدین ابومحمد منذری و شهاب قوصى از او روایت کرده و او را ستودهاند. | ||
==مناصب== | ==مناصب== | ||
به درستى دانسته نیست که ابن شکر در چه سالى به خدمت دیوان درآمده است. مقریزی نوشته است وی در دهم صفر 580 در قاهره دیوان [استیفاء] را از ابن عثمان گرفت و حساب او را تسویه کرد. همین مورخ در کتاب دیگر خود این تاریخ را 587ق نوشته است. و نیز همو در وقایع سال 610ق از او با عنوان صاحب نام مىبرد. | به درستى دانسته نیست که ابن شکر در چه سالى به خدمت دیوان درآمده است. [[مقریزی، احمد بن علی|مقریزی]] نوشته است وی در دهم صفر 580 در قاهره دیوان [استیفاء] را از ابن عثمان گرفت و حساب او را تسویه کرد. همین مورخ در کتاب دیگر خود این تاریخ را 587ق نوشته است. و نیز همو در وقایع سال 610ق از او با عنوان صاحب نام مىبرد. | ||
او تا 606ق در وزارت باقى بود و هر روز بر احترامش افزوده مىشد، چنانکه در 604ق خلیفه الناصرلدین الله از بغداد و به دست شیخ شهابالدین ابوعمر [صحیح: ابوحفص عمر بن محمد است] محمد بن عمویة سهروردی برای ملک عادل و وزیرش خلعتهایى به دمشق فرستاد. در 606ق ملک عادل بر او خشم گرفت و از وزارت برکنارش ساخت. | او تا 606ق در وزارت باقى بود و هر روز بر احترامش افزوده مىشد، چنانکه در 604ق خلیفه الناصرلدین الله از بغداد و به دست شیخ شهابالدین ابوعمر [صحیح: ابوحفص عمر بن محمد است] محمد بن عمویة سهروردی برای ملک عادل و وزیرش خلعتهایى به دمشق فرستاد. در 606ق ملک عادل بر او خشم گرفت و از وزارت برکنارش ساخت. | ||
| خط ۸۱: | خط ۷۹: | ||
وی در ایجاد مؤسسات عام المنفعه نیز کوشش داشت و آثار بسیاری در قاهره و دمشق به وجود آورد، مانند بنای مصلى برای عیدین، سنگفرش جامع اموی، تعمیر مسجد الفوّاره، تجدید بنای مسجد حَرَستا (دمشق) و جامع المزّه در دمشق. در قاهره نیز برای مالکیان مدرسهای ساخته بود که به صاحبیه مشهور بود. | وی در ایجاد مؤسسات عام المنفعه نیز کوشش داشت و آثار بسیاری در قاهره و دمشق به وجود آورد، مانند بنای مصلى برای عیدین، سنگفرش جامع اموی، تعمیر مسجد الفوّاره، تجدید بنای مسجد حَرَستا (دمشق) و جامع المزّه در دمشق. در قاهره نیز برای مالکیان مدرسهای ساخته بود که به صاحبیه مشهور بود. | ||
ابن شُکر با دانشمندان و شعرا مجالست داشت و چند تن از شاعران آن روزگار او را مدح گفتهاند، مثل ابوالفضل جعفر بن شمس الخلاقه. مظفر ضریر، ابن | ابن شُکر با دانشمندان و شعرا مجالست داشت و چند تن از شاعران آن روزگار او را مدح گفتهاند، مثل ابوالفضل جعفر بن شمس الخلاقه. مظفر ضریر، [[ابن ساعاتى]]، ابن سناء الملک، ابن نفاده، ابن نبیه، ابن عنین و چند تن دیگر<ref> روحبخشان، عبدالمحمد، ج4، ص87</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#روحبخشان، عبدالمحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | |||
روحبخشان، عبدالمحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | #[https://tarikh.inoor.ir/fa/event/list?Keyword=204865&KeywordTitle=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%8F%DA%A9%D8%B1_%D9%85%D8%B5%D8%B1%DB%8C پایگاه جامع تاریخ] | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||