۱۴۶٬۱۸۰
ویرایش
عرفان مسیحی و بودایی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''عرفان مسیحی و بودایی'''، تألیف [[سوزوکی، دایستز تیتارو|دایستز تیتارو سوزوکی]] با ترجمه [[اسماعیلی، عذرا|عذرا اسماعیلی]]، اثری تطبیقی در حوزه عرفانپژوهی به شمار میآید که در آن [[سوزوکی، دایستز تیتارو|سوزوکی]] به مقایسه عرفان مسیحی و عرفان بودایی پرداخته است. | |||
نویسنده از میان سنت عرفانی ستبر مسیحی، مایستر اکهارت را نماینده این عرفان برگزیده و به مقایسه آرای او با دیدگاههایی مشابه در آیین ذن بودایی میپردازد. مؤلف معتقد است که دیدگاههای اکهارت به شیوه اندیشه مکتب ماهایانه و به خصوص ذن بودیسم بسیار نزدیک است. [[سوزوکی، دایستز تیتارو|سوزوکی]] مفاهیمی چون لحظه کنونی، ذات و اوصاف خداوند، تثلیث و... را از دیدگاه اکهارت نقل میکند و سپس آن را با سخنان استادان ذن تطبیق میدهد و نتیجه میگیرد که تجربههای عارفان مسیحی با تجارب متفکران مکتب بودایی ذن یکسان است و تنها زبان و واژگان باعث درک متفاوت از این مکتبهای عرفانی میشود. او با مقایسه مفاهیمی چون تجسد در عرفان مسیحی و تناسخ در آیین بودا، تصلیب در مسیحیت و اشراق (روشن شدگی)، میکوشد دیدگاههای عرفانی مسیحیت و آیین بودا را به یکدیگر نزدیک کند<ref>ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص 219-220</ref>. | |||
نویسنده از میان سنت عرفانی ستبر مسیحی، مایستر اکهارت را نماینده این عرفان برگزیده و به مقایسه آرای او با دیدگاههایی مشابه در آیین ذن بودایی میپردازد. مؤلف معتقد است که دیدگاههای اکهارت به شیوه اندیشه مکتب ماهایانه و به خصوص ذن بودیسم بسیار نزدیک است. سوزوکی مفاهیمی چون لحظه کنونی، ذات و اوصاف خداوند، تثلیث و... را از دیدگاه اکهارت نقل میکند و سپس آن را با سخنان استادان ذن تطبیق میدهد و نتیجه میگیرد که تجربههای عارفان مسیحی با تجارب متفکران مکتب بودایی ذن یکسان است و تنها زبان و واژگان باعث درک متفاوت از این مکتبهای عرفانی میشود. او با مقایسه مفاهیمی چون تجسد در عرفان مسیحی و تناسخ در آیین بودا، تصلیب در مسیحیت و اشراق (روشن شدگی)، میکوشد دیدگاههای عرفانی مسیحیت و آیین بودا را به یکدیگر نزدیک کند<ref>ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص 219-220</ref>. | |||