روضات الجنان في آداب و احكام تلاوة القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از نظر نویسندگان، صحت قرائت، مشروط به سه رکن است: موافقت قرائت با یکی از وجوه لغت عرب، موافقت قرائت با رسم‌الخط عثمانی و صحت سند؛ به این معنی که قرآن را باید از شیخی اخذ کند که طریق او به پیامبر ختم شود.

در ابواب بعدی کتاب به قواعد لحن و تجوید پرداخته شده است؛ بدین ‌صورت که در باب سوم از احکام نون ساکن، در باب چهارم از مد و قصر، در باب پنجم از حرکات و مخارج حروف و در باب ششم از مجموعه صفاتی بحث شده که برخی از آن‌ها دارای ضد هستند و گروهی از آن‌ها ضدی ندارند. از مجموعه صفاتی که دارای ضد هستند می‌توان به همس، جهر، شدت، رخاوت، توسط، استعلاء، استفال و... اشاره کرد. همس در مقابل جهر و به معنای مخفی کردن است و در اصطلاح به معنای آزاد کردن جریان نَفَس هنگام ادای برخی از حروف است که جوهر صوت در برخورد با مخارج این حروف ظاهر نمی‌شود. این حروف شامل ده حرف «فحثه شخص سكت» است. جهر به معنای صدای بلند و آشکار است. در اصطلاح به معنای بستن جریان نَفَس هنگام رسیدن به برخی از حروف است و جوهر صوت هنگام رسیدن به مخارج این حروف بلند و آشکار است. این حروف، شامل حروف موجود در این جمله‌اند: «عظم وزن قارئ ذي غض جد طلب»<ref>ر.ک: همان، ص206-207</ref>. از صفاتی که دارای ضد نیستند می‌توان صفت صفیر، تکفیر، تفشی، لین، خفاء، غنه، استطاله را نام برد. صفیر، صدایی شبیه صوت برخی از پرندگان است که در هنگام ادای برخی از حروف از بین دندان‌های پیشین و کناره زبان خارج می‌شود. این حروف شامل ص، س، ز هستند<ref>ر.ک: همان، ص227</ref>. تفشی به معنای انتشار هوا در فضای دهان در هنگام تلفظ یک حرف است. تفشی در هنگام تلفظ حرف شین صورت می‌گیرد<ref>ر.ک: همان، ص229</ref>.