۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'خطيب بغدادى' به 'خطيب بغدادى') |
جز (جایگزینی متن - 'خليل بن احمد' به 'خليل بن احمد') |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
وى در حدود 140ق در بيضاء از توابع شيراز به دنيا آمد. منابع كهن وى را از موالى بنى حارث بن كعب و آل ربيع بن زياد حارثى دانستهاند. بيشتر منابع برآنند كه سيبويه به معناى بوى سيب است كه در اين صورت بايد اصل كلمه «سيب بويه» باشد. اما ابن خالويه اين كلمه را مشتق از «سى» و «بويه» مىداند. يعنى كسى كه سى بوى خوش از او برآيد و در تفسير آن گفته است كه چون سيبويه هميشه عطرآگين بوده او را اين لقب دادهاند. برخى نيز سِيبَوَيه را مركب از «سيب» و « ويه» به معنى سيب وش يا مانند سيب دانسته، برآنند كه چون وى زيبا روى و گونههايش به سرخى سيب بوده او را اين لقب دادهاند. برخى مستشرقان نيز اشتقاق سيبويه از سيب را پذيرفتهاند و برآنند كه اين كلمه در اصل «سِيبُو» به معنى سيب كوچك و نامى تحبيبى بوده است. | وى در حدود 140ق در بيضاء از توابع شيراز به دنيا آمد. منابع كهن وى را از موالى بنى حارث بن كعب و آل ربيع بن زياد حارثى دانستهاند. بيشتر منابع برآنند كه سيبويه به معناى بوى سيب است كه در اين صورت بايد اصل كلمه «سيب بويه» باشد. اما ابن خالويه اين كلمه را مشتق از «سى» و «بويه» مىداند. يعنى كسى كه سى بوى خوش از او برآيد و در تفسير آن گفته است كه چون سيبويه هميشه عطرآگين بوده او را اين لقب دادهاند. برخى نيز سِيبَوَيه را مركب از «سيب» و « ويه» به معنى سيب وش يا مانند سيب دانسته، برآنند كه چون وى زيبا روى و گونههايش به سرخى سيب بوده او را اين لقب دادهاند. برخى مستشرقان نيز اشتقاق سيبويه از سيب را پذيرفتهاند و برآنند كه اين كلمه در اصل «سِيبُو» به معنى سيب كوچك و نامى تحبيبى بوده است. | ||
منابع كهن سال ولادت وى را ذكر نكردهاند.اما وفات او را به اختلاف در 180ق، 177ق، 194ق، 161ق دانستهاند. به روايت ابن دريد وى در شيراز وفات يافته است. اصمعى قبر وى را در شيراز ديده و ابياتى را كه بر روى آن نوشته شده بوده، نقل كرده است. با اين حال ابن قانع در روايتى وفات وى را در بصره و ابن جوزى آن را در ساوه دانستهاند. به گفته [[خطيب بغدادى]] وى در 32 سالگى و به روايت مرزبانى در 38 سالگى وفات يافته است. اما برخى منابع روايت ثعلب را كه گفته است وى بيش از 40 سال زيسته، ترجيح دادهاند. از آغاز زندگى وى آگاهى زيادى در دست نيست. وى در روزگار خلافت هارون الرشيد به عراق رفت و پس از فراگيرى فقه و حديث به نحو و لغت روى آورد و نزد عيسى بن عمر ثقفى (د.150ق) كه از نخستين نحويان به شمار مىآيد، كتاب «الجامع فى النحو» او را خواند. سيبويه علاوه بر عيسى بن عمر از بزرگترين دانشمندان روزگار خود همچون خليل بن | منابع كهن سال ولادت وى را ذكر نكردهاند.اما وفات او را به اختلاف در 180ق، 177ق، 194ق، 161ق دانستهاند. به روايت ابن دريد وى در شيراز وفات يافته است. اصمعى قبر وى را در شيراز ديده و ابياتى را كه بر روى آن نوشته شده بوده، نقل كرده است. با اين حال ابن قانع در روايتى وفات وى را در بصره و ابن جوزى آن را در ساوه دانستهاند. به گفته [[خطيب بغدادى]] وى در 32 سالگى و به روايت مرزبانى در 38 سالگى وفات يافته است. اما برخى منابع روايت ثعلب را كه گفته است وى بيش از 40 سال زيسته، ترجيح دادهاند. از آغاز زندگى وى آگاهى زيادى در دست نيست. وى در روزگار خلافت هارون الرشيد به عراق رفت و پس از فراگيرى فقه و حديث به نحو و لغت روى آورد و نزد عيسى بن عمر ثقفى (د.150ق) كه از نخستين نحويان به شمار مىآيد، كتاب «الجامع فى النحو» او را خواند. سيبويه علاوه بر عيسى بن عمر از بزرگترين دانشمندان روزگار خود همچون [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]]، يونس بن حبيب، حماد بن سلمه و ابوالخطاب اخفش (معروف به اخفش اكبر) صرف، نحو، شعر، ادب و لغت فراگرفت. | ||
ابوزيد انصارى با افتخار فراوان وى را از شاگردان خود دانسته و مدعى است كه هر جا سيبويه در كتابش عبارت « اَخبَرنى ثقة» را به كار برده است، مقصودش من بودهام. | ابوزيد انصارى با افتخار فراوان وى را از شاگردان خود دانسته و مدعى است كه هر جا سيبويه در كتابش عبارت « اَخبَرنى ثقة» را به كار برده است، مقصودش من بودهام. | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
مناظره جنجال برانگيز زنبوريه، از شهرت فراوان برخوردار است و در منابع كهن انعكاس فراوان يافته است. ابوالحسن بن محمد انصارى در منظومه خود ماجراى اين مناظره را به نظم درآورده است. برخى اين مناظره را سبب مرگ زودرس سيبويه دانستهاند. سيبويه مناظرات نحوى ديگرى نيز با دانشمندانى چون اصمعى داشته است. | مناظره جنجال برانگيز زنبوريه، از شهرت فراوان برخوردار است و در منابع كهن انعكاس فراوان يافته است. ابوالحسن بن محمد انصارى در منظومه خود ماجراى اين مناظره را به نظم درآورده است. برخى اين مناظره را سبب مرگ زودرس سيبويه دانستهاند. سيبويه مناظرات نحوى ديگرى نيز با دانشمندانى چون اصمعى داشته است. | ||
شهرت سيبويه به «الكتاب» است كه آن را به سبب ارزش و اهميتش، قرآن النحو مىخواندهاند. وى در اين كتاب، براى نخستين بار اصول و قواعد نحو را پايهريزى كرد و شكل نهايى بخشيد. با ظهور «الكتاب» مكتب نحوى بصره به رياست سيبويه پديد آمد و در مقابل آن مكتب كوفه كه كسايى در راس آن بود، شكل گرفت و اختلافات ميان نحويان دو مكتب آغاز شد و تا قرنها ادامه يافت. قواعدى كه سيبويه در «الكتاب» تدوين كرد، چندان مستحكم، استوار و جامع بود كه تا قرنها بعد نحويان نتوانستند چيز جديدى بر آن بيفزايند و تنها به شرح و تبيين آن بسنده كردند. البته پيش از سيبويه رسالههايى درباره علم نحو توسط دانشمندانى چون عيسى بن عمر و خليل بن احمد تاليف شده بود، چندانكه گفتهاند سيبويه قواعد نحوى كتاب «الجامعِ» عيسى بن عمر را بسط داد و مباحثى را كه از خليل بن احمد فراگرفته بود، بدان افزود و همه را در قالب «الكتاب» به نام خود عرضه كرد. اين روايت پذيرفتنى نيست، زيرا آثار عيسى بن عمر و خليل بن احمد از حد قواعدى ساده، ابتدائى و ناقص تجاوز نمىكردهاند و نمىتوانستهاند پشتوانه و اساس كتابى چنان عظيم و پربار و جامع باشند. از اين رو ظهور «الكتاب» و تدوين زود هنگام دستور زبان عربى با آن جامعيت و به شكل تكامل يافته و بدون پشتوانه و پيشينهاى محكم و استوار، باعث شده پژوهشگران گمان كنند كه سيبويه با الهام گرفتن از آثار دستورنويسان بيگانه به ويژه يونانيان و هنديان اقدام به اين تاليف عظيم كرده است. | شهرت سيبويه به «الكتاب» است كه آن را به سبب ارزش و اهميتش، قرآن النحو مىخواندهاند. وى در اين كتاب، براى نخستين بار اصول و قواعد نحو را پايهريزى كرد و شكل نهايى بخشيد. با ظهور «الكتاب» مكتب نحوى بصره به رياست سيبويه پديد آمد و در مقابل آن مكتب كوفه كه كسايى در راس آن بود، شكل گرفت و اختلافات ميان نحويان دو مكتب آغاز شد و تا قرنها ادامه يافت. قواعدى كه سيبويه در «الكتاب» تدوين كرد، چندان مستحكم، استوار و جامع بود كه تا قرنها بعد نحويان نتوانستند چيز جديدى بر آن بيفزايند و تنها به شرح و تبيين آن بسنده كردند. البته پيش از سيبويه رسالههايى درباره علم نحو توسط دانشمندانى چون عيسى بن عمر و [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] تاليف شده بود، چندانكه گفتهاند سيبويه قواعد نحوى كتاب «الجامعِ» عيسى بن عمر را بسط داد و مباحثى را كه از [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] فراگرفته بود، بدان افزود و همه را در قالب «الكتاب» به نام خود عرضه كرد. اين روايت پذيرفتنى نيست، زيرا آثار عيسى بن عمر و [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] از حد قواعدى ساده، ابتدائى و ناقص تجاوز نمىكردهاند و نمىتوانستهاند پشتوانه و اساس كتابى چنان عظيم و پربار و جامع باشند. از اين رو ظهور «الكتاب» و تدوين زود هنگام دستور زبان عربى با آن جامعيت و به شكل تكامل يافته و بدون پشتوانه و پيشينهاى محكم و استوار، باعث شده پژوهشگران گمان كنند كه سيبويه با الهام گرفتن از آثار دستورنويسان بيگانه به ويژه يونانيان و هنديان اقدام به اين تاليف عظيم كرده است. | ||
سيبويه با تاليف «الكتاب»، سنگ بناى نحو عربى را بنيان نهاد. اين كتاب در طول تاريخ و از زمان تاليف تا به امروز مهمترين و مشهورترين اثر در نحو عربى به شمار مىرود. شروح فراوانى كه در دورههاى مختلف بر آن نوشته شده، حاكى از اهميت و ارزش بسيار آن است. | سيبويه با تاليف «الكتاب»، سنگ بناى نحو عربى را بنيان نهاد. اين كتاب در طول تاريخ و از زمان تاليف تا به امروز مهمترين و مشهورترين اثر در نحو عربى به شمار مىرود. شروح فراوانى كه در دورههاى مختلف بر آن نوشته شده، حاكى از اهميت و ارزش بسيار آن است. |
ویرایش