سیر حکمت و هنر مسیحی از عصر ایمان تا عصر خرد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NURسیر حکمت هنر مسیحی از عصر ایمان تا عصر خردJ1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = مددپور، محمد (مؤلف) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = سوره مهر | مکان نشر = ایران – تهران |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


''' سیر حکمت  هنر مسیحی از عصر ایمان تا عصر خرد '''، تألیف محمد مددپور، در دو جلد که جلد اول آن به سیر حکمت و هنر مسیحی در عصر ایمان و جلد دوم به عصر خرد می‌پردازد، براساس سه دوره پاگانیسم یونانی – رومی، تئیسم قرون وسطا و دوره اومانیسم جدید، به طرح تحولات کلیسای مسیح در دوره‌های تاریخی پرداخته است.  
''' سیر حکمت  هنر مسیحی از عصر ایمان تا عصر خرد '''، تألیف [[مددپور، محمد|محمد مددپور]]، در دو جلد که جلد اول آن به سیر حکمت و هنر مسیحی در عصر ایمان و جلد دوم به عصر خرد می‌پردازد، براساس سه دوره پاگانیسم یونانی – رومی، تئیسم قرون وسطا و دوره اومانیسم جدید، به طرح تحولات کلیسای مسیح در دوره‌های تاریخی پرداخته است.  


بنا به گفته مؤلف، بر اساس نظر بسیاری از متفکران، می‌توان چهار دوره در زندگانی بشر غربی مشاهده نمود؛ این چهار دوره با توجه به معارف دینی و غیردینی عبارتند از: دوره اول: دوران ماقبل یونانی (ربانی)، که در آن تفکر معنوی و شهودی غالب است. اعتقاد به خدا یا خدایان؛ دوره دوم: دوره یونانی – رومی که در آن تفکر متافیزیک و فلسفی غالب است؛ مسیحیان این دوره را به دوره پاگانیسم تعبیر کرده‌اند. بشر در این دوره به جای خدا یا خدایان به عالم واقع اصالت داده است. دوره سوم: دوره تئیسم (خدا مداری) که خدای واحد، پرستش شده و موضوع تفکر بشری است. دوره چهارم: دوره اومانیسم (انسان مداری) که انسان دایرمدار عالم انگاشته می‌شود.  
بنا به گفته مؤلف، بر اساس نظر بسیاری از متفکران، می‌توان چهار دوره در زندگانی بشر غربی مشاهده نمود؛ این چهار دوره با توجه به معارف دینی و غیردینی عبارتند از: دوره اول: دوران ماقبل یونانی (ربانی)، که در آن تفکر معنوی و شهودی غالب است. اعتقاد به خدا یا خدایان؛ دوره دوم: دوره یونانی – رومی که در آن تفکر متافیزیک و فلسفی غالب است؛ مسیحیان این دوره را به دوره پاگانیسم تعبیر کرده‌اند. بشر در این دوره به جای خدا یا خدایان به عالم واقع اصالت داده است. دوره سوم: دوره تئیسم (خدا مداری) که خدای واحد، پرستش شده و موضوع تفکر بشری است. دوره چهارم: دوره اومانیسم (انسان مداری) که انسان دایرمدار عالم انگاشته می‌شود.