۱٬۹۰۷
ویرایش
جلوه‌هایی از عرفان در ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
''' جلوه‌هایی از عرفان در ایران باستان '''، تألیف زین‌الدین کیائی‌نژاد، جستاری در زمینه مفاهیم عرفانی در اندیشه متون دینی زرتشتی و فرقه‌های مرتبط با آن به شمار می‌آید. | ''' جلوه‌هایی از عرفان در ایران باستان '''، تألیف زین‌الدین کیائی‌نژاد، جستاری در زمینه مفاهیم عرفانی در اندیشه متون دینی زرتشتی و فرقه‌های مرتبط با آن به شمار می‌آید. | ||
نویسنده، این مهم را با رویکرد تحلیلی و با استناد به منابع مهم دین زرتشتی و آثار ایرانی – اسلامی انجام داده است. اثر مشتمل بر دو گفتار اصلی است: گفتار نخست، دربردارنده کلیاتی درباره معنای واژه عرفانی در زبان‌های گوناگون و اصطلاح‌های مرتبط با آن است. مؤلف در ادامه، چگونگی مبانی عرفانی ایران باستان را از نظر می‌گذراند و سپس با تدقیق در متون زرتشتی، | نویسنده، این مهم را با رویکرد تحلیلی و با استناد به منابع مهم دین زرتشتی و آثار ایرانی – اسلامی انجام داده است. اثر مشتمل بر دو گفتار اصلی است: گفتار نخست، دربردارنده کلیاتی درباره معنای واژه عرفانی در زبان‌های گوناگون و اصطلاح‌های مرتبط با آن است. مؤلف در ادامه، چگونگی مبانی عرفانی ایران باستان را از نظر می‌گذراند و سپس با تدقیق در متون زرتشتی، بهویژه گاهان، یشتها و خرده اوستا، مضامین عرفانی برخی از آن‌ها را نمایان می‌سازد. در ادامه همین گفتار، از سیروسلوک زرتشتی، دین مانی و جنبه‌های عرفانی آن، و همچنین توجه به عرفان به عنوان یگانه راه وحدت ادیان از نظر متکلمان مختلف، سخن به میان می‌آید. | ||
گفتار دوم، جست‌وجویی در احوال برخی شخصیت‌های ایران باستان و دین زرتشتی برای یافتن احوال متصوفانه است. از این‌رو، مؤلف، شخصیت‌هایی چون ایرج، کیخسرو، لهراسب، رامین (معشوق ویس)، تفسیر اردشیر بابکان، ارداویراف، برزویه طبیب، بزرگ‌مهر حکیم، و خسرو پرویز را بررسی می‌کند. سخنان مؤلف در مورد آن‌ها بیشتر ناظر به آثار فارسی است که کم‌وبیش به این شخصیت‌ها پرداخته‌اند<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص 271-272</ref>. | گفتار دوم، جست‌وجویی در احوال برخی شخصیت‌های ایران باستان و دین زرتشتی برای یافتن احوال متصوفانه است. از این‌رو، مؤلف، شخصیت‌هایی چون ایرج، کیخسرو، لهراسب، رامین (معشوق ویس)، تفسیر اردشیر بابکان، ارداویراف، برزویه طبیب، بزرگ‌مهر حکیم، و خسرو پرویز را بررسی می‌کند. سخنان مؤلف در مورد آن‌ها بیشتر ناظر به آثار فارسی است که کم‌وبیش به این شخصیت‌ها پرداخته‌اند<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص 271-272</ref>. | ||