زبان و ادبيات پهلوی (فارسی ميانه): تفاوت میان نسخه‌ها

زبان و ادبيات پهلوی (فارسی ميانه) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۵

۲٬۴۵۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

A-esmaili

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۶٬۲۱۴

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
+‌''' زبان و ادبیات پهلوی: فارسی میانه ''' چنان‌که از نامش پیداست، شرح آثار ادبی فارسی میانه، به قلم جهانگیر. ک. تاوادیا با ترجمه سیف‌الدین نجم‌آبادی است.
+روی سخن مؤلف، بیشتر با اهل فن و کسانی است که دست کم مدتی به فراگرفتن زبان پهلوی (فارسی میانه) و خواندن آن با زبان به خط دین دبیره پرداخته باشند.
+نویسنده یکی از پارسیان هند است. او  که در سال 1898م در دهکده‌ای کوچک نزدیک بمبئی به دنیا آمد و در 1956م در یک حادثه رانندگی در هامبورگ درگذشت. کار اصلی مؤلف، پژوهش در زبان پهلوی بود. نویسنده کتاب خود را به روش توصیفی در شانزده بخش نوشته است. بخش اول که مشتمل بر یادآوری‌های نویسنده است، به مباحثی در تعریف زبان فارسی میانه، خط و گونه‌های نوشتن و زمان به‌کار بردن آن و تغییراتی که بعدها در آن به‌وجود آمد، می‌پردازد.
+در بخش دوم، واژه‌نامه‌های فرهنگ اویم و فرهنگ پهلویک و مفسران و تفسیرهای برگزیده اوستا معرفی شده‌اند. بخش‌های سوم تا یازدهم، به شناساندن برخی از متون پهلوی از جمله دینکردهای نه‌گانه، بندهشن، گزیده‌های زادسپرم، شکند گمانیک وزار، آثار منوچهر برادر زادسپرم، مینوی خرد، چم کستیک، متن‌هایی درباره آداب رسوم دینی همچون شایشت ناشایست، روایت پهلوی و... اختصاص دارد. در بخش‌های دوازدهم تا شانزدهم به ترتیب، ارداویراف‌نامه، متن‌هایی درباره پایان جهان از جمله زند وهمن یسن، نمازهای نیایشی و توبه‌ای و ستایش، کتاب حقوقی ساسانی و آثار غیردینی با نظر به محتوا و نویسندگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفته‌اند.<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص150-151</ref>.
 ==پانویس==
@@ خط ۳۹: / خط ۴۵: @@
 [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
-[[رده:مقالات ناقص]]
+[[رده:مقالات تیر موسوی]]