پرش به محتوا

تقويم البلدان (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR124696J1.jpg | عنوان = تقويم البلدان | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابوالفداء، اسماعیل بن علی (نویسنده) آیتی، عبدالمحمد (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ 1349 7041ت2الف / 93 G | موضوع =جغرافيا - متون قديمي تا ق...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''تقويم البلدان''' تألیف [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]]، ترجمه [[آیتی، عبدالمحمد|عبدالمحمد آیتی]]، از تأليفات جغرافيايى نيمۀ اول قرن هشتم هجرى(721 ق)،اثر مورخ،جغرافيدان و اميرحماة(672-732)است.مؤلف در آغاز،بخش نسبتا مختصرى از كتاب را به نگارشمطالبى دربارۀ زمين،اقليمهاى هفتگانه،تحقيق در امر مساحت،درياها،درياچه‌ها،رودها و كوهها اختصاص داده و در پايان همين بخش،دربارۀ تحديد اقاليم عرفى وتفاوت آن با اقاليم حقيقى شرحى كوتاه داده و سپس در 28 فصل به توصيف 28 اقليمعرفى به اين شرح پرداخته است:جزيرة العرب،مصر،مغرب،اندلس،جزاير درياى رومو محيط غربى(مديترانه و اقيانوس اطلس)،شام،جزيره،عراق،خوزستان،فارس،كرمان،سجستان،سند،هند،چين،جزاير درياى مشرق،بلاد روم(آسياى صغير)،ارمنستان و اران و آذربايجان،جبال،ديلم و گيلان،طبرستان،مازندران،خراسان،زابلستان،غور،طخارستان،بدخشان،خوارزم،ماوراء النهر،بلاد سياهان و بلاد فرنگان.در هريك از 28 فصل،ابتدا شرحى عمومى دربارۀ آن اقليم آمده و سپس با تنظيمجداولى،بلاد و نواحى عمدۀ آن اقليم معرفى شده است؛به اين ترتيب كه در اين جداول،نام اقليم،نواحى مسكونى عمده،طول و عرض جغرافيايى،مأخذى كه طول و عرضمزبور را روشن ساخته و ضبط صحيح نام و توصيف آن آمده است.در اين كتاب شرحمربوط به شام و سرزمينهاى همجوار از اهميت بيشترى برخوردار است،علاوه بر اينكه كتاب حاوى اطلاعاتى دربارۀ كشورهاى غيرمسلمان آن دوران است.<ref> ر.ک: روغنی، شهره، ص118-119</ref>
'''تقويم البلدان''' اثر مورخ،جغرافيدان و اميرحماة [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] (672-732)، ترجمه [[آیتی، عبدالمحمد|عبدالمحمد آیتی]]، از تأليفات جغرافيايى نيمۀ اول قرن هشتم هجرى(721 ق) است.
 
مؤلف در آغاز، بخش نسبتا مختصرى از كتاب را به نگارش مطالبى دربارۀ زمين، اقليمهاى هفتگانه، تحقيق در امر مساحت، درياها، درياچه‌ها، رودها و كوهها اختصاص داده و در پايان همين بخش، دربارۀ تحديد اقاليم عرفى وتفاوت آن با اقاليم حقيقى شرحى كوتاه داده و سپس در 28 فصل به توصيف 28 اقليم عرفى به اين شرح پرداخته است:
 
جزيرة العرب، مصر، مغرب، اندلس، جزاير درياى روم و محيط غربى(مديترانه و اقيانوس اطلس)، شام، جزيره، عراق، خوزستان، فارس، كرمان، سجستان، سند، هند، چين، جزاير درياى مشرق، بلاد روم(آسياى صغير)، ارمنستان و اران و آذربايجان، جبال، ديلم و گيلان، طبرستان، مازندران، خراسان، زابلستان، غور، طخارستان، بدخشان، خوارزم،ماوراء النهر، بلاد سياهان و بلاد فرنگان.
 
در هريك از 28 فصل، ابتدا شرحى عمومى دربارۀ آن اقليم آمده و سپس با تنظيم جداولى، بلاد و نواحى عمدۀ آن اقليم معرفى شده است؛ به اين ترتيب كه در اين جداول،نام اقليم، نواحى مسكونى عمده، طول و عرض جغرافيايى، مأخذى كه طول و عرض مزبور را روشن ساخته و ضبط صحيح نام و توصيف آن آمده است. در اين كتاب شرح مربوط به شام و سرزمينهاى همجوار از اهميت بيشترى برخوردار است، علاوه بر اينكه كتاب حاوى اطلاعاتى دربارۀ كشورهاى غيرمسلمان آن دوران است.<ref> ر.ک: روغنی، شهره، ص118-119</ref>
==پانویس ==
==پانویس ==
<references/>
<references/>