پرش به محتوا

من تاریخ الحدیث (عسکری): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ من تاریخ الحدیث (علامه عسکری) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به من تاریخ الحدیث (عسکری) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''من تاريخ الحديث'''، اثری از سید مرتضى عسکرى (1293-1386ش)، مورخ، پژوهشگر، حدیث‌شناس و سیره‌نگار، است.
'''من تاريخ الحديث'''، اثری از [[عسکری، سید مرتضی|سید مرتضى عسکرى]] (1293-1386ش)، مورخ، پژوهشگر، حدیث‌شناس و سیره‌نگار، است.


نوشتار حاضر به تاریخ حدیث و ادوار مختلف آن اختصاص یافته و در قالب پنج دوره به آنچه بر حدیث پیامبر(ص) گذشته است، به‌اختصار اشاره شده است<ref >ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>.
نوشتار حاضر به تاریخ حدیث و ادوار مختلف آن اختصاص یافته و در قالب پنج دوره به آنچه بر حدیث پیامبر(ص) گذشته است، به‌اختصار اشاره شده است<ref >ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>.
خط ۳۱: خط ۳۱:


در بخش اول، به گونه‌های وحی اشاره شده و نکاتی پیرامون تحریف در کتاب‌های آسمانی همراه با نمونه‌هایی ذکر گردیده است.
در بخش اول، به گونه‌های وحی اشاره شده و نکاتی پیرامون تحریف در کتاب‌های آسمانی همراه با نمونه‌هایی ذکر گردیده است.
در بخش دوم که در حقیقت بخش اصلی کتاب بشمار می‌آید، ادوار حدیث مورد توجه قرار گرفته است. عصر صدور حدیث یا دوره پیامبر(ص)، نخستین مطالب این بخش است<ref>ر.ک: همان</ref> که در آن به وضعیت اجتماعی دوران پیامبر(ص) و تأثیر آن بر حدیث و عدم نگارش آن و... اشاره شده است. عصر منع نشر حدیث در دوران خلفای سه‌گانه، از دیگر مطالب این بخش است<ref>ر.ک: همان</ref> که نخست به دوره ابوبکر اختصاص یافته و به تلاش‌های وی درباره منع از کتابت حدیث اشاره شده است. در ادامه به دوره عمر به شکل مبسوط‌تری پرداخته شده و ضمن اشاره به رویکرد وی در خصوص کتابت حدیث، از موضوع ظهور روایات اسرائیلی و راویان آنها در این دوره و سوء استفاده مستشرقان از این روایات سخن به میان آمده است. به دنبال آن، وضعیت حدیث در دوره خلیفه سوم و نقش علمای اهل کتاب در تحریف حدیث مورد توجه قرار گرفته است. عصر نشر حدیث در دوره امام علی(ع)، ادامه مطالب بخش دوم است<ref>ر.ک: همان</ref> که در آن به تلاش‌های حضرت علی(ع) در زمینه نشر حدیث اشاره گردیده است. عصر وضع حدیث در دوره بنی‌امیه و همچنین عصر تدوین حدیث صحیح و موضوع در دوره بنی‌عباس و بعد از آن، مطالب پایانی این بخش را تشکیل داده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
 
در بخش دوم که در حقیقت بخش اصلی کتاب بشمار می‌آید، ادوار حدیث مورد توجه قرار گرفته است. عصر صدور حدیث یا دوره پیامبر(ص)، نخستین مطالب این بخش است<ref>ر.ک: همان</ref> که در آن به وضعیت اجتماعی دوران پیامبر(ص) و تأثیر آن بر حدیث و عدم نگارش آن و... اشاره شده است. عصر منع نشر حدیث در دوران خلفای سه‌گانه، از دیگر مطالب این بخش است<ref>ر.ک: همان</ref> که نخست به دوره ابوبکر اختصاص یافته و به تلاش‌های وی درباره منع از کتابت حدیث اشاره شده است. در ادامه به دوره عمر به شکل مبسوط‌تری پرداخته شده و ضمن اشاره به رویکرد وی در خصوص کتابت حدیث، از موضوع ظهور روایات اسرائیلی و راویان آنها در این دوره و سوء استفاده مستشرقان از این روایات سخن به میان آمده است. به دنبال آن، وضعیت حدیث در دوره خلیفه سوم و نقش علمای اهل کتاب در تحریف حدیث مورد توجه قرار گرفته است. عصر نشر حدیث در دوره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، ادامه مطالب بخش دوم است<ref>ر.ک: همان</ref> که در آن به تلاش‌های [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] در زمینه نشر حدیث اشاره گردیده است. عصر وضع حدیث در دوره بنی‌امیه و همچنین عصر تدوین حدیث صحیح و موضوع در دوره بنی‌عباس و بعد از آن، مطالب پایانی این بخش را تشکیل داده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


در بخش سوم، نویسنده به معرفی هجده شخصیت از مؤلفان قرن اول و دوم هجری به‌صورت مختصر پرداخته و در بخش چهارم، به مباحث مطرح‌شده در دو بخش نخست، به‌اختصار اشاره کرده است.
در بخش سوم، نویسنده به معرفی هجده شخصیت از مؤلفان قرن اول و دوم هجری به‌صورت مختصر پرداخته و در بخش چهارم، به مباحث مطرح‌شده در دو بخش نخست، به‌اختصار اشاره کرده است.