منهج النقد عند المحدثین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''منهج النقد عند المحدثين؛ نشأته و تاريخه'''، نوشته حدیث‌شناس هندی معاصر و استاد حدیث نبوی در دانشگاه ملک سعود، [[اعظمی، محمدمصطفی| محمدمصطفى اعظمى]] (1350- 1439ق)، به روش‌شناسی نقد روایی محدثان می‌پردازد. این کتاب همراه با «كتاب التمييز»، نوشته [[مسلم بن حجاج نیشابورى]] (متوفى 261ق) در یک مجلد منتشر شده است.

[[محمدمصطفى اعظمى]] کتابش را در چاپ اول، همانند مقدمه‌ای برای [[كتاب التمييز]] دانسته و افزوده: به نظرم رسید که در چاپ دوم، آن را به جهت اهمیت موضوعش به شکل مستقل منتشر کنم؛ چون ادعاها برضدّ روایات نبوی زیاد شده و در بین مردم نیاز به چنین اثری احساس می‌شود. قصد داشتم مطالبش را توسعه دهم، ولی به جهت اشتغال به نگارش فهرست احادیث نبوی، موفق نشدم و البته علی‌رغم این تنگنای زمانی، ازآنجاکه کتاب و مقاله‌ای در این موضوع دیدم که لازم شد پیگیری و بررسی کنم، ناچار مطالبی بر آن افزودم و در نظم مباحث، تغییراتی دادم<ref>ر.ک: مقدمه چاپ سوم، ص3</ref>‏.

* «كتاب التمييز»، اثری مختصر و ناتمام است که در آن، [[مسلم بن حجاج نیشابورى]]، بعد از توجه دادن به احتمال اشتباه در اسناد یا متن روایات و اهمیت نقد احادیث، 35 روایت آورده که نشان می‌دهد در بین راویان و حافظان، در کیفیت فهم و حفظ، تفاوت وجود دارد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص172-178</ref> و بعد، به نقل و بررسی 71 حدیث پرداخته که در نقل راویان و اسنادش یا فهم معنایش، اشتباه یا تحریفی واقع شده است<ref>ر.ک: همان، ص180-220</ref>؛ مثلاً «ابن لهیعه» در سند و متن، هر دو گرفتار خطا شده است<ref>ر.ک: همان، ص187</ref>.

[[محمدمصطفى اعظمى]] نظریه عدالت همه صحابه را صحیح شمرده و 4 اشکال را در این زمینه از قول [[طه حسین]]، [[احمد امین مصری]] و [[محمود ابوریه]] مطرح کرده و به نظر خودش به آنها پاسخ قانع‌کننده داده است<ref>ر.ک: همان، ص103-126</ref>.