سیره رسول‌الله(ص) و آرمان‌های انبیاء از دیدگاه امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده کوشیده است که سیره رسول الله را از دیدگاه [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] استخراج کند. [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] که خود بزرگمردی است پرورش یافته مکتب رسول الله و فرزندان آن حضرت، الگویی کامل از اخلاق و رفتار یک مسلمان و مؤمن واقعی در عصر حاضر است و در دفاع از حریم پیامبر اکرم فتوای ارتداد و قتل سلمان رشدی، اهانت کننده به مقام مقدس ایشان یکی از بهترین آن حضرت را صادر فرمودند. مطمئنا راههای آگاهی از ابعاد شخصیتی پیامبر اعظم است. در این مجموعه ابعاد گوناگون شخصیتی رسول الله، اهداف بعثت آن حضرت و تشکیل حکومت اسلامی از دیدگاه [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] مورد توجه قرار گرفته است. آرمانها و اهداف انبیاء و نیز انقلاب اسلامی ایران و استقامت و پایداری در راه تحقق آرمانها در رهنمودهای امام خمینی از مطالب دیگر این کتاب است. فصل اول کتاب مربوط به سیره رسول الله است.

«با ولادت پیامبر  کنگرهها فرو ریخت که پایه های ظلم بود، زیرا بسط توحیدات و مبدأ ستایش غیر خدا و  آتشپرستی باید منهدم و خاموش شود».

«کوشش انبیاء و ایده بعثت در تمام قرن ها، برای تربیت موجودی است که عصاره همه مخلوقات است و با اصلاح او عالم اصلاح می‌شود و با فساد او  عالم به فساد کشیده می‌شود، کوشش انبیاء از اول تا آخر این بوده است که این موجود را به صراط مستقیم دعوت کنند و راه ببرند.نه همان هدایت و گفتن تنها، بلکه راهنمایی و الگو بودن خودشان در اعمال و در افعال و در اقوال، برای اینکه این موجود را به آن کمال که لایق است برساند و از طرفی انبیاء مواجه هستند با یک موجودی که این موجود شناخته نشده است، الاّ برای خدا و کسانی که علم را از خدای تبارک و تعالی اتخاذ کردند. شاید این کلمه ای که وارد شده است که «من عرف نفسه فقد عرف ربه» تعلیق به یک امر عالی باشد که در انسان هست و غرایزی که در انسان وجود دارد.

«بسط توحید و ارائه حقایق عالم، هدف بعثت انبیاء الهی است. تمام مقاصد انبیاء برگشتش به یک کلمه است و آن «معرفه الله». تمام مقدمه این است، اگر دعوت به عمل صالح شده است، اگر دعوت به تهذیب نفس شده است، اگر دعوت به معارف شده است، تمام برگشتش به این است که نقطه اصلی را که در فطرت همه انسانهاست، حجاب را ازش بردارند تا انسان به آن برسد، و آن معرفت حق است و هدایت کنند انسانها را به سوی زندگی جاودان و کنترل کردن خصلت های نامحدود مادی و حیوانی که اصل اساس، معنویات است. هیچ رژیمی مثل حکومت اسلامی نمی‌تواند انسان را و ملت های انسانی را آن‌طور که باید اداره کند و تربیت اسلام است که می‌تواند انسان را از مرتبه طبیعت تا مرتبه روحانیت، قانون روحانیت تربیت کند. غیر اسلام و غیر مکتب های توحیدی اصلاً کاری به ماورای طبیعت ندارند، آنی که علمش به ماورای طبیعت می رسد، آنی است که از راه وحی باشد، آنی است که ادراکش ادراک متصل به وحی باشد و آن انبیاء هستند.

انسان موضوع علم پیامبران است. تمام انبیاء موضوع بحثشان، موضوع تربیتشان، موضوع علمشان انسان است.  آمدهاند انسان را تربیت کنند.همه دشمن های عالم آنقدری که از آنها می آید این است که انسان را بکشند، زجرش دهند، اما آنکه بین جنبیک آن (نفس اماره) انسان، آن غیر این است. آن چیزی که در خود شماست، آن نباشد و تغییر نکند،کسی نمی‌تواند.

مسأله تربیت بالاتر از تعلیم است. در آیه شریفه هم تلاوت آیات قرآن را، یعنی رساندن آن تعلیماتی که در راه تربیت و تعلیم است، بعد از اینکه این را می فرماید، بعد «و یزکیهم» را می فرماید. از این ممکن است استفاده بشود که مسئله تزکیه و مسئله تزکیه نفس اهمیتش بیشتر از مسئله تعلیم کتاب و حکمت است. آنها که گمان  می‌کنند که مدارس باید علم در آن باشد و دیگر کاری به این مسائل نداریم، باید متخصصین باشند، ساده  اندیشند آنها، ساده اندیشی است که انسان گمان کند یک معلمی که انحراف دارد، معلمی که با طرف شرق است یا طرف غرب یا تربیت شرقی دارد یا تربیت غربی، آن را ما معلم قرار بدهیم از برای این فرزندانی که نفوسشان مثل آینه صیقلی است».

«مقصدمان باید همان مقاصد انبیاء باشد. یکی از امتیازات حکومت اسلامی بر سایر حکومت ها عدالت است، ولی خداوند می‌خواهد مردم را به (اعلی علیین) برساند، از اسفل السافلین بکشاندشان تا اعلی علیین و این در غیر رژیم های انبیاء و جاهای دیگر اصلاً مطرح نیست.

دولت اسلامی، پایبند اخلاق و ارزش های انسانی است و وظیفه برای ما امروز وظیفه الهی سنگین است. وظیفه این است که همه مان با هم متحد، متفق، بدون اینکه بخواهید شما به ملت تحمیل بشوید و حکمفرمایی کنید و بدون اینکه ملت بخواهد از شما کارشکنی بکند،باید همه با هم برادروار، این راهی را که تا اینجا آمده ایم، ان شاءالله به آخر برسانیم».

«رمز پیروزی مسلمین در صدر اسلام بود. ما باید ببینیم که چه شد که اسلام در صدر اول با یک جمعیت کمی و با یک دست خالی، که هیچ ساز و برگ جنگی نداشتند، قریب نیم قرن گذشت و معموری را فتح کردند و چه شد که مسلمین بعدها با اینکه جمعیت هایشان خیلی زیاد و ساز و برگ جنگی هم دارند و از حیث ذخایر هم غنی هستند و مع ذلک همه چیزشان را از دست داده اند».

«شما  میدانید که مصیبت هایی که به این کشور وارد شده است، از اول انقلاب تاکنون، چه حجم زیادی داشته است و در ازای او این  پیروزیهایی که برای شما حاصل شده است، حجم بسیار افزون داشته است. هر کاری را که انسان شروع  میکند نمی‌شود که در همان روزهای اول هر چه را که  میخواهد انجام بگیرد.  هیچگاه از حجم کار زیاد نترسید که هر کار هر قدر هم زیاد باشد در مقابل اراده انسان ناچیز است. هیچ وقت اصلاً کلمه یأس را در ذهنتان وارد نکنید که این از جنود شیطان است».

«من که قریب هشتاد و پنج ساله هستم، با ضعف بسیار آن قدر که برای من ناراحتی و خستگی هست، برای شماها نیست. اگر بنا باشد کنار رویم من باید کنار روم. ولی همه وارد در میدانی شده ایم که اگر یک قدم عقب بنشینیم شکست می خوریم».

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]