واژه‌نامه پزشکی دوره اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مخبر دزفولی، محمدرضا ]] (نويسنده)

[[قاسملو، فرید ]] ( نويسنده)

[[فرجادمند، فاطمه]] ( نويسنده)

| موضوع =پزشکی اسلامی - اصطلاح‏ها و تعبیرها - پزشکی اسلامی - واژه نامه‏ها - فارسی - پزشکی سنتی - اصطلاحها و تعبیرها - پزشکی سنتی - واژه نامه‏ها - فارسی

'''واژه‌نامه پزشکی دوره اسلامی'''، اثر محمدرضا شمس اردکانی و دیگران، کتاب ارزشمندی است که در قالب طرح پژوهشی «تاریخ پزشکی در ایران» تهیه و تدوین شده و می‌تواند به‌عنوان زیرساختی برای آغاز بحث‌های نظری در زمینه اصطلاح‌شناسی و واژه‌گزینی طب سنتی بشمار آید.

علت تهیه کتاب حاضر، نزدیک شدن به فهرست نهایی واژگان مورد نیاز در عرصه طب سنتی است. در تهیه این اثر، تلاش آن بوده است که فهرستی از بخشی از واژگان تولیدشده در حوزه طب سنتی، بر اساس استخراج از مهم‌ترین منابع تهیه شود. منابع نویسندگان در تهیه این اثر، اگرچه از نظر تنوع عددی، اندک می‌نماید (منابع مورد استفاده در بخش انتهایی کتاب و در بخش فهرست منابع و اختصارات، معرفی شده است)، اما کوشش نویسندگان بر آن بوده در هر حوزه از تنوع «زبانی» منابع، مهم‌ترین منابع دیده شوند. با توجه به آنکه بسیاری از مهم‌ترین منابع پزشکی دوره اسلامی به زبان عربی تألیف شده‌اند، کوشش شده است مهم‌ترین این منابع در هر حوزه، بررسی شده و واژگان و اصطلاحات آنها استخراج شود. از جمله این متون، می‌توان از «القانون في الطب» ابن سینا (که از جمله مهم‌ترین منابع پزشکی دوره اسلامی بشمار می‌رود) به‌همراه آثاری چون «العمدة في الصناعة الجراحة» تألیف ابن قف، یاد کرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص7</ref>.

در حوزه زبان فارسی، تنوع منابع مورد استفاده بیش از منابع عربی بوده است؛ چراکه یکی از بحث‌های نظری تهیه کتاب حاضر، پایه قرار گرفتن واژگان و اصطلاحات فارسی و یا ذکر حتمی معادلی فارسی برای اصطلاحات عربی بوده است. بر همین اساس از میان متون قدیمی پزشکی دوره اسلامی، آثاری چون «ذخیره خوارزمشاهی» و «الأعراض الطبية» هر دو از سید اسماعیل جرجانی و «هداية المتعلمين» از اخوینی بخاری، مورد استفاده قرار گرفته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]