شرح اللمع: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ترکی، عبدالمجید|ترکی]] در تهیه این کتاب از دو نسخه پاریس و نسخه استانبول بهره جسته است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص66</ref>‏او شرح اللمع را در مقدمه نخستش چنین توصیف می‌کند که متأسفانه، از این کتاب فقط قسم دوم از آن به دست ما رسیده است که البته، باب‌های اصلی را در بردارد. مباحث خبر، اجماع، قیاس، استحسان، استصحاب، ادله، تقلید، فتوا، اجتهاد و اختلاف در این قسمت آمده‌اند. او می‌گوید در کتاب اول (جزء اول) ظاهراً مبحث‌های قرآن و قضایایی را مانند مباحث‌ امر، نهی، عموم، خصوص، ظاهر، تأویل، ناسخ و منسوخ که اصولیان عادتاً در آثارشان می‌آورند، در برداشته است<ref>ر.ک: همان، ص57</ref>‏اما او در مقدمه دوم بر شرح اللمع، می‌گوید که با دست‌یابی به نسخه استانبول مباحث کامل‌تری دیده می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>بنابراین، در شرح اللمع مباحث «اقسام کلام، بیان و وجوه آن، نسخ، حروف المعانی، افعال رسول‌الله (ص)، خبر، اجماع، قیاس، استحسان، استصحاب، استعمال ادله و استخراج آن‌ها، تقلید، فتوا، اجتهاد، اختلاف (تخریج المجتهد المسألة علی قولین)، اجتهاد رسول الله (ص)» باب‌بندی گردیده و به‌تفصیل، شرح گردیده‌اند. محقق، قسمت دوم کتاب را از نخستین بخش آن مهم‌تر می‌داند؛ زیرا ابواسحاق مبحث «قیاس» را در آنجا آورده و پژوهشی فنی، دقیق و کامل را به‌تفصیل ارائه داده است که مانند آن را به‌سختی می‌توان در نوشته‌های کسان دیگر یافت. همچنین او مسائل اختلافی را در همین قسمت جای‌داده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>‏

[[ترکی، عبدالمجید|ترکی]] (محقق) در نخستین مقدمه‌ای که برای این کتاب نوشته است، می‌گوید که ‏ابواسحاق بسیار به آثار دیگران و همچنین به آیه‌های قرآنی و حدیث‌های نبوی استشهاد کرده است و تمسک به دو مورد اخیر، او را در شمار اهل‌سنت، اهل حدیث و اهل جماعت باقی نگاه‌داشته و با نقدهایی که در این کتاب به باورهای اشاعره می‌زند، خود را از متهم بودن به اشعری‌گری تبرئه کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص55-54</ref>‏اما [[ترکی، عبدالمجید|ترکی]] در مقدمه دومش این نگاه را تعدیل کرده و در باره «عقیده شیرازی» به اینکه او گرایش اشعری داشته و یا سلفی بوده است، توضیح داده است؛<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>ترکی به اختلاف میان خلیفه بغداد -که حنبلی بوده است- با سلجوقیان -که یا حنفی و یا شافعی و اشعری مسلک بوده‌اند-<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>و نیز به مناظره‌ای که میان ابواسحاق با «شریف ابوجعفر» درگرفته و برای مصالحه و آرام‌کردن او، به آرای اصولی خود در معارضه با اشعریان استناد کرده، اشاره می‌کند <ref>ر.ک: همان، ص75</ref>و می‌گوید این نگاه به ابواسحاق، در نسخه پاریس که نگارش آن متعلق به زمان پس از مصالحه با ابوجعفر بوده و او از تعلقات اشعری‌اش دوری گزیده، نمایان است. اما با دستیابی به نسخه استانبول -که کامل‌تر از نسخه پاریس است- چنین برمی‌آید که ابواسحاق تهمت پیروی‌کردنش از عقیده ابن حنبل را از خود زدوده است و می‌گوید: «این نیست، مگر سخن جاهلانی که درباره ما می‌گویند: ما در فروع از مسلک شافعی پیروی کرده و در اصول حنبلی مسلکیم».<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>او در جای دیگر، باورش را به عقاید اشعری نمایان کرده و از الهام غیبی که پیامبر (ص) در تایید شافعی و اشعری به او داده است، خبر می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص78</ref>