معجم المصطلحات الإسلامیة في المصباح المنیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''معجم المصطلحات الإسلامية في المصباح المنير'''، نوشته دکتر رجب عبدالجواد ابراهیم <ref>لازم به ذکر است که خود کتاب المصباح المنیر (تالیف احمد بن محمد بن علی الفیومی الحموی) شرحی است بر لغات غریب و نامأنوس کتاب (فتح العزیز فی شرح کتاب الوجیز) قزوینی رافعی (م 623 ﻫ) که این کتاب نیز به نوبه خود شرحی است بر کتاب فقهی (الوجیز فی فقه الشافعی) ابوحامد غزالی</ref> است� که در آن واژه‌ها و اصطلاحات (علوم اسلامی) کتاب «المصباح المنير» به‌صورت الفبایی مرتب و طبق اصول لغوی دسته‌بندی شده است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص4</ref>.

دکتر رجب عبدالجواد ابراهیم، معانی مختلفی که برای هر واژه در دیگر کتب لغت آمده و همچنین موارد اتفاق و اختلاف بین آنها و نیز پاورقی‌ها و توضیحات لازم و همچنین موارد استعمال واژه�ها در قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) را در ذیل کتاب خود مرقوم نموده است و برای این منظور ایشان از کتاب‌های لغوی مختلفی، همچون: «معجم الكليات» (تألیف ابی‌البقاء)، «كشاف اصطلاحات الفنون» (تألیف تهانوی)، «التعريفات» (تألیف جرجانی)، «التوقيف علی مهمات التعريف» (تألیف مناوی) و سایر کتب لغوی استفاده نموده است<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>.  

ازاین‌رو، کتاب حاضر برای پژوهشگران عرصه فقه و لغت بسیار مفید می�باشد. «معجم المصطلحات الإسلامية في المصباح المنير»، به زبان عربی بوده و در یک جلد به چاپ رسیده است.

نویسنده در حرف «الف»، معنی لغوی بیش از چهل واژه را ذکر کرده است که برای نمونه به موارد ذیل اشاره می�نماییم:

# أ خ ذ: (أخَذَه) الله تعالی أهلَكَه (خداوند متعال او را نابود کرد)؛ مانند: «وَ كذلك أخذُ ربِك إذا أخَذَ القُری»� (و بدین‌سان خداوند متعال مردم گنهکار روستاها (مناطق) را با عذاب نابود می‌کند)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>.

# أ ذ ی: (أذیً) من باب تَعِبَ، بمعنی قَذِرَ (بر وزن تَعِبَ و به معنی ناپاک شد، است)؛ مانند: «ويَسألونَكَ عن المَحيضِ قُل هو أذی»� (ای پیامبر از تو راجع به (حکم) خون حیض می‌پرسند؛ پس بگو که این خون، باعث ناراحتی و ناپاکی برای زن است) <ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.

# أ ل ف: ألِفتُه (إلفا) من باب عَلِمَ: أنِستُ بِه و أحبَبتُه (بر وزن عَلِمَ و به معنی: با او مأنوس شدم و او را دوست داشتم)؛ مانند: «و ألفَ بينَ قُلوبِهِم»� (و خداوند میان دل‌های آنان محبت و دوستی ایجاد کرد) <ref>ر.ک: همان، ص20</ref>.

# أ ن م: ألأنام: الجنُ و الإنسُ و قيل (ألأنام) ما علی وجه الأرض من جميع الخلق (به معنی جن و انس و بنا بر یک نظر به معنی همه مخلوقات روی زمین است)؛ مانند: «و الأرضَ وَضَعَها للأنام»� (و خداوند متعال زمین را برای زندگی و آسایش جن و انس (مخلوقات) قرار داد) <ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.

# ب د ر: بَدَرَ إلی الشيء (بُدورا) و (بَادَرَ) إليه (مُبادَرة) و (بِدارا)، من باب قَعَدَ و قاتَلَ: أسرَعَ (بر وزن قَعَدَ و قاتَلَ و به معنای: شتاب کرد، می�باشد)؛ مانند: «و لا تأكُلوها إسرافا و بِدارا»� (در خرج کردن اموال یتیمان – برای نفع شخصی خود، حتی اگر نفعی به آنها هم برسد - اسراف و عجله نکنید [بلکه باید در نهایت احتیاط از اینکه مبادا مقداری از اموال آنها با اموال شما مخلوط گردد، آن اموال را در جهت رساندن سود و منفعت به ایتام، مصرف نمایید]) <ref>ر.ک: همان، ص26</ref>.