۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
شرح حدیث ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - 'میباشد' به 'میباشد') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در همین بخش و دیگر فصول کتاب با تعدّد منابع از هر دو فرقه مواجه می‌شویم که بحث را به طور عالمانه و دقیق پیش می‌برد و جای ابهامی در تبیین مسئله باقی نمی‌گذارد. از جمله منابعی که در همان بخش نخست مورد استفاده و استناد قرار گرفته، غیر از آنچه که گفته شد می‌توان به این آثار نیز نظر داشت: [[مسند احمد بن حنبل]]، [[المناقب|المناقب ابن شهر آشوب]]، [[المناقب (خوارزمی)|المناقب خوارزمی]]، [[تيسير المطالب في أمالی أبي‌طالب|تیسیر المطالب فی امالی أبی طالب،]] [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدیر]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عیون اخبار الرّضا]]. | در همین بخش و دیگر فصول کتاب با تعدّد منابع از هر دو فرقه مواجه می‌شویم که بحث را به طور عالمانه و دقیق پیش می‌برد و جای ابهامی در تبیین مسئله باقی نمی‌گذارد. از جمله منابعی که در همان بخش نخست مورد استفاده و استناد قرار گرفته، غیر از آنچه که گفته شد می‌توان به این آثار نیز نظر داشت: [[مسند احمد بن حنبل]]، [[المناقب|المناقب ابن شهر آشوب]]، [[المناقب (خوارزمی)|المناقب خوارزمی]]، [[تيسير المطالب في أمالی أبي‌طالب|تیسیر المطالب فی امالی أبی طالب،]] [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدیر]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عیون اخبار الرّضا]]. | ||
آخرین بحث کتاب با روایتی از راوی شهیر ابی سعید الخدری آغاز | آخرین بحث کتاب با روایتی از راوی شهیر ابی سعید الخدری آغاز می‌شود که راوی «حدیث ثقلین» است. بعد از آن روایات مشابهی را از دیگر راویان نامور به مانند: زیدبن ارقم، معاویة بن وهب و زیدبن ثابت می‌آورد و با روایات برخی از بزرگان به مانند [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، [[حاکم نیشابوری]]، فقیه شافعی [[ابن مغازلی، علی بن محمد|ابن مغازلی]]، [[محب‌الدین طبری، احمد بن عبدالله|محب‌الدین طبری]] تثبیت و تأیید و تأکید می‌کند. <ref>متن، صص 396-387</ref>. آخرین عبارات نویسنده چنین است: خوشا آنان که در مدار قرآن باقی ماندند و تسلیم حکم نبی شدند و از قرآن و عترت دور نگشتند. <ref>متن، ص 396</ref>. | ||