۱۰۵٬۴۵۱
ویرایش
فاضل جواد، جواد بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می آید' به 'می‌آید'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می باش' به 'می‌باش') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می آید' به 'می‌آید') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
رشد و تعالی حوزه علمیه اصفهان در زمان صفویه، به حدّ مطلوبی رسیده بود. حضور فقیهان و ادیبان و شاعران و فیلسوفان و مفسران قرآن کریم و دانشمندان دیگر در آن شهر، سبب شده بود که دانش پژوهان از سراسر جهان تشیع، به آن شهر رو آورند. فاضل جواد نیز که آوازه حوزه علمیه اصفهان به گوش او نیز رسیده بود، راهی آن دیار شد و به تحصیلات عالی علوم دینی و انسانی پرداخت. پس از سال ها کوشش و تلاش در این راه، به حد کمال رسید و از بزرگان علم و اخلاق به شمار آمد. | رشد و تعالی حوزه علمیه اصفهان در زمان صفویه، به حدّ مطلوبی رسیده بود. حضور فقیهان و ادیبان و شاعران و فیلسوفان و مفسران قرآن کریم و دانشمندان دیگر در آن شهر، سبب شده بود که دانش پژوهان از سراسر جهان تشیع، به آن شهر رو آورند. فاضل جواد نیز که آوازه حوزه علمیه اصفهان به گوش او نیز رسیده بود، راهی آن دیار شد و به تحصیلات عالی علوم دینی و انسانی پرداخت. پس از سال ها کوشش و تلاش در این راه، به حد کمال رسید و از بزرگان علم و اخلاق به شمار آمد. | ||
سال هجرت عالم بزرگوار فاضل جواد به اصفهان معلوم نیست، ولی با توجه به چند نکته می‌توان سال تقریبی سفر به اصفهان را حدس زد: نکته ی اول، سال وفات استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] در سال ۱۰۳۰ق است. فاضل جواد از کسانی است که در اصفهان، ملازم این استاد بود و بر دیدگاه‌های استادش آگاهی پیدا کرد. این مسئله، دستِ کم مدتی حدود ده سال را طلب می کند. نکته ی دیگر، سال و مکان نگارش برخی از آثار ارزشمند ایشان، مانند «کشف اصول‌الدین فی شرح نهج المسترشدین فی أُصول‌الدین» است. این اثر در سال ۱۰۲۹ق در کاظمین بوده است که نشانه ی آن است که وی، در آن سال، در کاظمین به عنوان عالمی والامقام مستقر شده و یافته‌های علمی خود را به رشته ی تحریر درآورده است. از این دو نکته به دست | سال هجرت عالم بزرگوار فاضل جواد به اصفهان معلوم نیست، ولی با توجه به چند نکته می‌توان سال تقریبی سفر به اصفهان را حدس زد: نکته ی اول، سال وفات استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] در سال ۱۰۳۰ق است. فاضل جواد از کسانی است که در اصفهان، ملازم این استاد بود و بر دیدگاه‌های استادش آگاهی پیدا کرد. این مسئله، دستِ کم مدتی حدود ده سال را طلب می کند. نکته ی دیگر، سال و مکان نگارش برخی از آثار ارزشمند ایشان، مانند «کشف اصول‌الدین فی شرح نهج المسترشدین فی أُصول‌الدین» است. این اثر در سال ۱۰۲۹ق در کاظمین بوده است که نشانه ی آن است که وی، در آن سال، در کاظمین به عنوان عالمی والامقام مستقر شده و یافته‌های علمی خود را به رشته ی تحریر درآورده است. از این دو نکته به دست می‌آید که تاریخ سفر آن عالم ربانی به اصفهان، حدود سال ۱۰۲۰ هجری قمری است. بنابر این وی به مدت تقریبی ده سال در اصفهان و استرآباد که به آن اشاره خواهد شد، حضور داشته است. | ||
فاضل جواد پس از ورود به اصفهان، جویای حوزه ی علمیه شد تا جان تشنه ی خود را با آب علم و اخلاق سیراب سازد و ره توشه‌ای برای دیار خود بردارد. گرچه عالمان و فقیهان بسیاری به تدریس علوم و دانش های گوناگون اشتغال داشتند، ولی از آن جا که انگیزه ی او کسب معارف و دانش های گوناگون در کم ترین مدت بود، از این رو در پی بهترین استاد و کامل ترین عالم شهر در علوم عقلی و نقلی به جست و جو پرداخت و از میان همه ی آنان، تنها نزد شیخ بهایی کسب علم و کمال کرد. او پس از سال ها تلاش و کوشش، از شاگردان ویژه ی شیخ بهایی شد. از این رو بیش ترین همت خود را در شرح مبانی علمی و تبیین آثار آن استاد بزرگ، به کار برد و آثار فراوانی از خود در تبیین و شرح کتاب های شیخ بهایی به یادگار گذاشت. | فاضل جواد پس از ورود به اصفهان، جویای حوزه ی علمیه شد تا جان تشنه ی خود را با آب علم و اخلاق سیراب سازد و ره توشه‌ای برای دیار خود بردارد. گرچه عالمان و فقیهان بسیاری به تدریس علوم و دانش های گوناگون اشتغال داشتند، ولی از آن جا که انگیزه ی او کسب معارف و دانش های گوناگون در کم ترین مدت بود، از این رو در پی بهترین استاد و کامل ترین عالم شهر در علوم عقلی و نقلی به جست و جو پرداخت و از میان همه ی آنان، تنها نزد شیخ بهایی کسب علم و کمال کرد. او پس از سال ها تلاش و کوشش، از شاگردان ویژه ی شیخ بهایی شد. از این رو بیش ترین همت خود را در شرح مبانی علمی و تبیین آثار آن استاد بزرگ، به کار برد و آثار فراوانی از خود در تبیین و شرح کتاب های شیخ بهایی به یادگار گذاشت. | ||