پرش به محتوا

مثل‌های آموزنده قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین 57 مثل قرآنی'''، نوشته جعفر سبحانی (1308ش) فقیه و قرآن‌پژوه و متکلم معاصر است. او در این اثر، مثل‌های قرآنی را که بر محور تشبیه و استعاره بنا شده‌اند، ترجمه و تفسیر کرده است.
'''مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین 57 مثل قرآنی'''، نوشته [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانی]] (متولد1308ش) فقیه و قرآن‌پژوه و متکلم معاصر است. او در این اثر، مثل‌های قرآنی را که بر محور تشبیه و استعاره بنا شده‌اند، ترجمه و تفسیر کرده است.


نویسنده پیش از پرداختن به مثل‌های قرآنی، درآمدی بر اصطلاح «مَثَل» نوشته است و این واژه را در کنار واژه «مِثل»، در ادبیات فارسی و عرب و از منظر آیه‌های قرآن بررسی کرده است. او مثل‌ها را در محاوره‌های مردمی و تأثیر سازنده‌ای که آن‎ها بر فرهنگ مردم داشته‌اند، با ذکر مثال‌هایی توضیح داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-9</ref>‏.
نویسنده پیش از پرداختن به مثل‌های قرآنی، درآمدی بر اصطلاح «مَثَل» نوشته است و این واژه را در کنار واژه «مِثل»، در ادبیات فارسی و عرب و از منظر آیه‌های قرآن بررسی کرده است. او مثل‌ها را در محاوره‌های مردمی و تأثیر سازنده‌ای که آن‎ها بر فرهنگ مردم داشته‌اند، با ذکر مثال‌هایی توضیح داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-9</ref>‏.


سبحانی همه مثل‌های قرآن را از نوع «تمثیل» و «تشبیه» دانسته است، به‌گونه‌ای که مَثَل اصطلاحی بر آن‌ها صدق نمی‌کند، ولی نتیجه‌ای که از شنیدن «مَثَل» به دست می‌آید، از «تمثیل» نیز فراهم می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. شماره مَثَل‌های قرآنی را فقط به آیات پانزده‌گانه مشتمل بر واژه مثل محدود نمی‌داند، بلکه هرگاه محتوای یک آیه جنبه تشبیه داشته است، در شمار امثال قرآنی به حساب آورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>‏.
[[سبحانی تبریزی، جعفر|سبحانی]] همه مثل‌های قرآن را از نوع «تمثیل» و «تشبیه» دانسته است، به‌گونه‌ای که مَثَل اصطلاحی بر آن‌ها صدق نمی‌کند، ولی نتیجه‌ای که از شنیدن «مَثَل» به دست می‌آید، از «تمثیل» نیز فراهم می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. شماره مَثَل‌های قرآنی را فقط به آیات پانزده‌گانه مشتمل بر واژه مثل محدود نمی‌داند، بلکه هرگاه محتوای یک آیه جنبه تشبیه داشته است، در شمار امثال قرآنی به حساب آورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>‏.


هدف نویسنده در این کتاب، آیاتی را که به‌خاطر مضمون و بلاغت بیش از حدشان حالت مثل به خود گرفته و ورد زبان گویندگان و نویسندگان شده‌اند، در بر نمی‌گیرد، بلکه مباحث‌ او در اینجا بر محور تشبیه و استعاره می‌چرخد. البته نویسنده، نمونه‌هایی را از نوع اول نیز در کتابش آورده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>‏.
هدف نویسنده در این کتاب، آیاتی را که به‌خاطر مضمون و بلاغت بیش از حدشان حالت مثل به خود گرفته و ورد زبان گویندگان و نویسندگان شده‌اند، در بر نمی‌گیرد، بلکه مباحث‌ او در اینجا بر محور تشبیه و استعاره می‌چرخد. البته نویسنده، نمونه‌هایی را از نوع اول نیز در کتابش آورده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>‏.


سبحانی در شیوه کار خود، هر بند از مجموعه مثل‌های قرآنی را با درج آیه مربوط به آن ارائه کرده و ترجمه نموده است. او سپس، واژه‌هایی را که مرتبط با مثل است، ترجمه و تفسیر کرده و آن را در نثر و شعر فارسی [و عربی] دنبال نموده است‏. وی نگاه تطبیقی نیز در بررسی مثل‌های قرآنی دارد و چنانچه مفردات یک مثل در آیه‌های دیگر نیز یافت شود، به آن‌ها اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص72-75</ref>‏.
[[سبحانی تبریزی، جعفر|سبحانی]] در شیوه کار خود، هر بند از مجموعه مثل‌های قرآنی را با درج آیه مربوط به آن ارائه کرده و ترجمه نموده است. او سپس، واژه‌هایی را که مرتبط با مثل است، ترجمه و تفسیر کرده و آن را در نثر و شعر فارسی [و عربی] دنبال نموده است‏. وی نگاه تطبیقی نیز در بررسی مثل‌های قرآنی دارد و چنانچه مفردات یک مثل در آیه‌های دیگر نیز یافت شود، به آن‌ها اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص72-75</ref>‏.


==پانویس==
==پانویس==