پرش به محتوا

صائب، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱ ژوئن ۲۰۲۳
جز
ویرایش Hbaghizadeh (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh@noornet.net انجام داده بود واگردانده شد
جز (جایگزینی متن - 'ج(' به 'ج) ')
برچسب: برگردانده‌شده
جز (ویرایش Hbaghizadeh (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh@noornet.net انجام داده بود واگردانده شد)
برچسب‌ها: واگردانی برگردانده‌شده
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR07140.jpg|بندانگشتی|آرامگاه صائب تبریزی در خیابان صائب و داخل باغ تکیه اصفهان]]
[[پرونده:NUR07140.jpg|بندانگشتی|آرامگاه صائب تبریزی در خیابان صائب و داخل باغ تکیه اصفهان ]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
خط ۶۶: خط ۶۶:




گویا «عهد خود تازه کردن»، اشاره به توفیق تشرّف قبلی به حریم [[امام رضا علیه‌السلام|ثامن‌الحجج) ع)]] دارد<ref>ر. ک: همان، ص16</ref>.
گویا «عهد خود تازه کردن»، اشاره به توفیق تشرّف قبلی به حریم [[امام رضا علیه‌السلام|ثامن‌الحجج(ع)]] دارد<ref>ر. ک: همان، ص16</ref>.


وی در سال 1034ق، راهی هند شد و چند سالی را با ظفرخان متخلّص به «احسن» (که خود نیز شاعر و ادیب شعرشناس بود)، در شهر کابل به ‌سر برد و از او محبت بسیار دید و در مدح وی قصایدی سرود. صائب، حتی نخستین دیوانش را به درخواست وی سر و سامان بخشید. با عزل ظفرخان در سال 1037ق و سپردن مأموریت‌های دیگر به او، «صائب» هم همراه وی به آگره، لاهور، برهانپور و بعدها کشمیر رفت و سرانجام در سال 1042ق، به‌همراه پدر پیر خود که برای دیدار فرزند به هند آمده بود، به ایران برگشت و در اصفهان مقیم شد<ref>ر. ک: همان، ص17</ref>.
وی در سال 1034ق، راهی هند شد و چند سالی را با ظفرخان متخلّص به «احسن» (که خود نیز شاعر و ادیب شعرشناس بود)، در شهر کابل به ‌سر برد و از او محبت بسیار دید و در مدح وی قصایدی سرود. صائب، حتی نخستین دیوانش را به درخواست وی سر و سامان بخشید. با عزل ظفرخان در سال 1037ق و سپردن مأموریت‌های دیگر به او، «صائب» هم همراه وی به آگره، لاهور، برهانپور و بعدها کشمیر رفت و سرانجام در سال 1042ق، به‌همراه پدر پیر خود که برای دیدار فرزند به هند آمده بود، به ایران برگشت و در اصفهان مقیم شد<ref>ر. ک: همان، ص17</ref>.