نگرشی بر تربیت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خانواده نخستين آموزشگاهى است که در روحيه کودک نقش پى‌نهادى دارد؛ بنابراين پدر و مادر بايد بکوشند کانونى پر از مهر و صفا فراهم کنند تا کودک بى‌اضطراب روانى رشد کند.اسلام راه هاى تربيت کودک را فراراه پدر و مادر نهاده است: ا)بعد عقيدتى-بايد حس مذهبى را در فرزند بارور کرد زيرا سن کودکى بهترين زمان براى پذيرش مبانى مذهب است.اگر پدر و مادر از اين فرصت طلايى بهره نگيرند ديگران بر آنان پيشى مى‌گيرند چنانکه حضرت صادق(ع)فرمودند: «بادروا اولادکم بالحديث قبل ان يسبقکم اليهم المرجئة؛ به فرزندانتان حديث آموزيد پيش از آنکه مرجئه بر شما پيشى گيرند».بايد فرزند را به عبادت تشويق کرد؛ ب)ابعاد اخلاقى کودک-اين بعد، مسير زندگى و آينده کودک را معلوم مى‌کند، کودک جهان را زيبا و پاک مى‌بيند و آماده پذيرش مسائل اخلاقى است.اسلام براى آموزش هاى اخلاقى، روشهايى دارد، از جمله: رفتار پدر و مادر، اشباع کودک از لحاظ روانى و عاطفى.