پرش به محتوا

رجایی موسوی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله')
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
خط ۵۰: خط ۵۰:
ایشان از معدود شخصیت‌هایی بود که حدود ۳۰ سال با آیت‌الله سید عبدالهادی شیرازی حشر و نشر مداوم داشت و از ایشان اجازه‌ی اجتهاد دریافت نمود.
ایشان از معدود شخصیت‌هایی بود که حدود ۳۰ سال با آیت‌الله سید عبدالهادی شیرازی حشر و نشر مداوم داشت و از ایشان اجازه‌ی اجتهاد دریافت نمود.


آیت‌الله رجایی پس از سال‌ها اقامت در نجف اشرف و درک محضر مرجع و فقیه عظیم‌الشان حضرت [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|آیت‌الله آقا سید جمال گلپایگانی]] و استفاده از دروس بزرگان حوزه نظیر حضرات آیات عظام [[خویی، سید ابوالقاسم|خویی]] و شیخ [[حلی، حسین|حسین حلی]] و ... و تدریس سطوح عالیه، به ایران بازگشت و در جوار کریمه اهل‌بیت حضرت فاطمه معصومه(س)، ساکن شد و به تدریس و تألیف پرداخت.
آیت‌الله رجایی پس از سال‌ها اقامت در نجف اشرف و درک محضر مرجع و فقیه عظیم‌الشان حضرت [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|آیت‌الله آقا سید جمال گلپایگانی]] و استفاده از دروس بزرگان حوزه نظیر حضرات آیات عظام [[خویی، سید ابوالقاسم|خویی]] و شیخ [[حلی، حسین|حسین حلی]] و... و تدریس سطوح عالیه، به ایران بازگشت و در جوار کریمه اهل‌بیت حضرت فاطمه معصومه(س)، ساکن شد و به تدریس و تألیف پرداخت.


آیت‌الله رجایی بیش از نیم‌قرن با حضرات آیات عظام [[وحید خراسانی، حسین|وحید خراسانی]] و [[طباطبایی قمی، سید تقی|سید تقی طباطبایی قمی]] و [[سید علی بهشتی]] و شیخ [[مرتضی بروجردی]] و [[فلسفی|میرزا علی فلسفی]] و حاج [[رضا خلخالی]] و [[تبریزی، جواد|میرزا جواد تبریزی]] و دیگر استوانه‌های علمی حوزه، هم‌درسی و رفاقت داشته، اما درخواست خواص حوزه برای معرفی شدن به‌عنوان یکی از مراجع را نپذیرفت و از قبول پیشنهاد علمای اصفهان برای بازگشت به آن شهر و تصدی زعامت حوزه، نیز سر باز زد و تا پایان عمر به تدریس و تألیف کتب فقه و اصول و تربیت و تهذیب شاگردان پرداخت.
آیت‌الله رجایی بیش از نیم‌قرن با حضرات آیات عظام [[وحید خراسانی، حسین|وحید خراسانی]] و [[طباطبایی قمی، سید تقی|سید تقی طباطبایی قمی]] و [[سید علی بهشتی]] و شیخ [[مرتضی بروجردی]] و [[فلسفی|میرزا علی فلسفی]] و حاج [[رضا خلخالی]] و [[تبریزی، جواد|میرزا جواد تبریزی]] و دیگر استوانه‌های علمی حوزه، هم‌درسی و رفاقت داشته، اما درخواست خواص حوزه برای معرفی شدن به‌عنوان یکی از مراجع را نپذیرفت و از قبول پیشنهاد علمای اصفهان برای بازگشت به آن شهر و تصدی زعامت حوزه، نیز سر باز زد و تا پایان عمر به تدریس و تألیف کتب فقه و اصول و تربیت و تهذیب شاگردان پرداخت.