امام علی دانای اسرار الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

امام علی دانای اسرار الهی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۱

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۲۹۲

ویرایش

@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
 == گزارش محتوا==
-مقدّمه‌ی کتاب به طور مبسوط از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی]] سخن گفته و شأن خلمی و ارزش حضور او را در دوران اسلامی و تأثیرش را بیان نموده است. در همین مقدّمه و از روی فهرست مطالب کتاب می توان فهمید که متنی از [[دیلمی، حسن بن محمد|دیلمی]] مورد نظر است که از دو طریق دیگر مورد مقایسه و تطبیق واقع شده است، هم از سوی [[شیخ صدوق]] و هم از سوی [[علامه مجلسی]] و در این تطبیق مواردی که مورد پرسشهای جاثلیق است مطرح می شود و در این میانه تنها کسی که قدرت پاسخگویی دارد و او و همراهانش را هم مجاب و هم قانع می کند شخص [[امام علی(ع)]] است. در واقع کار اصلی با بیان روایتی در قیاس و تطبیق از برای نشان دادن علم وسیع و عمیق ((امام علی(ع)]] به مخاطب است، هر چند که این امری مسلّم و پذیرفته است ولی ذکر و اثبات آن نیز به طور مکرّر خوشایند اهل معنا است.
+مقدّمه‌ی کتاب به طور مبسوط از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی]] سخن گفته و شأن خلمی و ارزش حضور او را در دوران اسلامی و تأثیرش را بیان نموده است. در همین مقدّمه و از روی فهرست مطالب کتاب می‌توان فهمید که متنی از [[دیلمی، حسن بن محمد|دیلمی]] مورد نظر است که از دو طریق دیگر مورد مقایسه و تطبیق واقع شده است، هم از سوی [[شیخ صدوق]] و هم از سوی [[علامه مجلسی]] و در این تطبیق مواردی که مورد پرسشهای جاثلیق است مطرح می شود و در این میانه تنها کسی که قدرت پاسخگویی دارد و او و همراهانش را هم مجاب و هم قانع می کند شخص [[امام علی(ع)]] است. در واقع کار اصلی با بیان روایتی در قیاس و تطبیق از برای نشان دادن علم وسیع و عمیق ((امام علی(ع)]] به مخاطب است، هر چند که این امری مسلّم و پذیرفته است ولی ذکر و اثبات آن نیز به طور مکرّر خوشایند اهل معنا است.
 فصل علم امام علی(ع) با دو بیت زیبا از [[حکیم سنایی]] آغز شده که به باب علم بودن و دانش بیکرانه ی آن حضرت اشاره دارد. نویسنده در بخشی از این فصل چنین اشارت می دهد: در طول تاریخ کسی چون علی(ع) از علم و دانش و خرق حجاب و کشف و یقین سخن نگفته است. آن جناب چنان سخن می گوید که گویا برای او همه ‌چیز در حدّ دانش قطعی و دانستن یقینی و بدون حجاب و پرده است. برای او ظاهر و باطن معنایی ندارد، آنچه برای دیگران باطن و غیب است برای او ظاهر و شهود است، این است که با جرئت تمام می فرماید: «لو کشف الغطاء ما ازددت یقیناً». که هرآینه اگر همه ی پرده ها به کناری رود هیچ بر یقین من افزوده نمی گردد. و این نشان از آن دارد که برای او هیچ مجهولی نیست و دانش او به همه ‌چیز، دانشی کاملاً عینی و یقینی است<ref>متن، ص 34</ref>.