۱۱۲٬۶۹۶
ویرایش
ناصرالدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،م' به '، م'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
==فرزندان ناصرالدین شاه== | ==فرزندان ناصرالدین شاه== | ||
از 27 فرزند او، چهار تن از پسران وی زیر پنج‌سالگی درگذشتند که هر چهار تن آنها به ولیعهدی تعیین شده بودند.در میان چهار تن ولیعهدان متوفای ناصرالدین شاه محمد‌قاسم‌میرزا ازبطن جیران تجریشی(فروغ السلطنه) فوق‌العاده زیبارو و خوش‌منظر بود. معیر الممالک در کتاب خود یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصر الدین | از 27 فرزند او، چهار تن از پسران وی زیر پنج‌سالگی درگذشتند که هر چهار تن آنها به ولیعهدی تعیین شده بودند.در میان چهار تن ولیعهدان متوفای ناصرالدین شاه محمد‌قاسم‌میرزا ازبطن جیران تجریشی(فروغ السلطنه) فوق‌العاده زیبارو و خوش‌منظر بود. معیر الممالک در کتاب خود یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصر الدین شاه، مرگ ولیعهدان ناصرالدین شاه را به مهد علیا مادرشاه نسبت می‌دهد. بدون تردید این اتهام واهی است. | ||
یک پسر ناصرالدین‌شاه به نام حسین میرزا جلال‌الدوله که والی خراسان بود درچهارده سالگی درگذشت. این پسر فوق‌العاده طرف میل پدر بود. پس از فوت این پسرمسعود میرزا ظل السلطان که برادر اعیانی او بود از شاه اجازه گرفت که این نام و لقب رابه اولین فرزند ذکور خود اعطا نماید. سه تن از دختران ناصر الدین شاه نیز در جوانی درگذشتند. مظفرالدین شاه پسر ششم و ولیعهد پنجم ناصرالدین‌شاه در 1269 هجری قمری متولد و در نه‌سالگی به ولیعهدی انتخاب شد. مدت 35 سال ولیعهد ایران بود ودر 1313 هجری قمری پس از قتل ناصرالدین‌شاه به پادشاهی رسید<ref>همان، ص232-233</ref>. | یک پسر ناصرالدین‌شاه به نام حسین میرزا جلال‌الدوله که والی خراسان بود درچهارده سالگی درگذشت. این پسر فوق‌العاده طرف میل پدر بود. پس از فوت این پسرمسعود میرزا ظل السلطان که برادر اعیانی او بود از شاه اجازه گرفت که این نام و لقب رابه اولین فرزند ذکور خود اعطا نماید. سه تن از دختران ناصر الدین شاه نیز در جوانی درگذشتند. مظفرالدین شاه پسر ششم و ولیعهد پنجم ناصرالدین‌شاه در 1269 هجری قمری متولد و در نه‌سالگی به ولیعهدی انتخاب شد. مدت 35 سال ولیعهد ایران بود ودر 1313 هجری قمری پس از قتل ناصرالدین‌شاه به پادشاهی رسید<ref>همان، ص232-233</ref>. | ||