التربية الإسلامية بین الأصالة و المعاصرة: تفاوت میان نسخه‌ها

التربية الإسلامية بین الأصالة و المعاصرة (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۴

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'نه ای' به 'نه‌ای'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۵٬۲۳۸

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 در فصل نخست، ابتدا به تعریف تربیت اسلامی پرداخته شده و سپس، مصادر آن که عبارتند از قرآن، سنت نبوی، سیره سلف صالح و تابعین و نیز اهداف (شامل اهداف عام و فرعی) و ویژگی‌های آن، تشریح شده است. این ویژگی‌ها، عبارتند از: برتر، شامل، متکامل، واقعی، مستمر، متوازن، پیشرفته و در حال رشد و انسانی و جهانی بودن تربیت اسلامی<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35827/1/19 ر.ک: متن کتاب، ص19-51]</ref>.
-در فصل دوم، به بحث پیرامون اصول آموزش اسلامی و ارتباط و تعامل بین سنت و مدرنیته در آن پرداخته شده است. نویسنده بر این باور است که تربیت اسلامی، تربیتی است که بین سنت و مدرنیته، به خوبی جمع کرده و با هر دو، در تعامل و ارتباط است. این تربیت از لحاظ تراث تربیتی دیرینه ای که برگرفته از قرآن کریم و احادیث شریف نبوی و پس از آن، از فقه فقها، ادب ادبا، فکر متفکرین و فلسفه فلاسفه می‌باشد، سنتی و اصیل بوده و از لحاظ قدرت آن بر نمو و تکامل و استفاده از فقه پویا، مدرنیته و معاصر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35827/1/59 ر.ک: همان، ص59]</ref>.
+در فصل دوم، به بحث پیرامون اصول آموزش اسلامی و ارتباط و تعامل بین سنت و مدرنیته در آن پرداخته شده است. نویسنده بر این باور است که تربیت اسلامی، تربیتی است که بین سنت و مدرنیته، به خوبی جمع کرده و با هر دو، در تعامل و ارتباط است. این تربیت از لحاظ تراث تربیتی دیرینه‌ای که برگرفته از قرآن کریم و احادیث شریف نبوی و پس از آن، از فقه فقها، ادب ادبا، فکر متفکرین و فلسفه فلاسفه می‌باشد، سنتی و اصیل بوده و از لحاظ قدرت آن بر نمو و تکامل و استفاده از فقه پویا، مدرنیته و معاصر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35827/1/59 ر.ک: همان، ص59]</ref>.
 از جمله مباحث این فصل، می‌توان به مطالب زیر، اشاره نمود: طلب علم؛ فرصت‌های برابر آموزشی؛ توجه به پرورش همه جانبه شخصیت دانش پژوه؛ خودفراگیری؛ رعایت تفاوت‌های فردی؛ شفقت و مهرورزی به دانش پژوهان؛ تقویت ارتباط میان معلم و متعلم؛ تشویق و جلب توجه متعلمین؛ ایجاد تفریح و سرگرمی در حین درس؛ توجه به آموزش تدریجی از سهل به دشوار؛ ایجاد تنوع در روش‌های تعلیم و تربیت؛ استفاده از سفرهای علمی و..<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35827/1/59 ر.ک: همان، ص59-99]</ref>.