ابن تیمیة لیس شیخ‌الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن تیمیة لیس شیخ‌الإسلام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۹

۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

A-esmaili

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۵٬۵۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 مطالب کتاب در یک مقدمه، پانزده فصل و یک خاتمه تنظیم شده است. نویسنده پیش از پرداختن به مباحث اصلی کتاب در مقدمه‌ای کوتاه پاره‌ای از سخنان علمای معاصر و برخی از همفکران ابن تیمیه، نظیر: حافظ ذهبی، تقی‌الدین سبکی، ابن حجر عسقلانی و برخی دیگر از عالمان سنی را درباره او و انحرافاتش آورده است<ref >ر.ک: همان، ص21-24</ref>.
-در ادامه در فصل اول تحت عنوان «روش ابن تیمیه در فریب‌کاری و به گمراهی کشیدن»، به مباحث مختلفی از جمله گریز و ظفره رفتن ابن تیمیه در بیان برخی مسائل به‌منظور فرار از بازخواست توسط علمای اهل سنت به‌همراه ذکر نمونه‌ مسائلی در این راستا پرداخته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55-56</ref>. فصل دوم، به ستم روا داشتن ابن تیمیه بر مخالفان و تحریف سخنان آنها اختصاص یافته است. نکوهش اشاعره توسط ابن تیمیه و دیدگاه وی راجع به عالمان این مذهب کلامی مانند ابوالحسن اشعری، ابوحامد غزالی و فخرالدین رازی و... از مباحث این فصل است<ref>ر.ک: همان، ص79-80</ref>. فصل سوم، عدم امانت علمی ابن تیمیه را مورد توجه قرار داده و به تحریفات وی از سخنان برخی از عالمان در موضوعات مختلف و تلاش او برای تضعیف برخی احادیث و باورها به‌همراه نمونه‌هایی در موضوع عدم رعایت امانت او در نقل، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص91-92</ref>. در فصل چهارم، به خصوصیات اخلاقی ابن تیمیه و غرور، خودپسندی و تکبر او اشاره شده است<ref >ر.ک: همان، ص107-108</ref>. فصل پنجم، به تلاش ابن تیمیه در چشم‌پوشی از جایگاه و منزلت پیامبر(ص) اختصاص یافته است. تحریم، توسل، بغض حضرت علی(ع)، اثبات عدم عصمت پیامبر(ص) و... از مباحث این فصل است<ref>ر.ک: همان، ص117-118</ref>. در فصل ششم، به بغض ابن تیمیه نسبت به حضرت علی(ع) و تعصب او نسبت به یزید اشاره شده و دیدگاه او نسبت به فضایل حضرت علی(ع) و خلافت ایشان و همچنین نسبت به امام حسن و امام حسین(ع) و... ذکر شده است<ref >ر.ک: همان، ص133-134</ref>. فصل هفتم تا دهم، به باورهای ابن تیمیه در خصوص قدم عالم و بازخورد آن میان علمای اهل سنت<ref>ر.ک: همان، ص169-170</ref>، اعتقاد به تجسیم<ref>ر.ک: همان، ص177-178</ref>، قیام حوادث به خداوند<ref >ر.ک: همان، ص199-200</ref>، فنای جهنم و نظر علما راجع به معتقد به آن اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص219- 220</ref>. در فصل یازدهم از تأثیرپذیری ابن تیمیه از فلاسفه و دیگر گمراهان در باورهایی نظیر قدم عالم و... سخن رفته است<ref>ر.ک: همان، ص227-228</ref>. تحریم زیارت و توسل توسط ابن تیمیه و رد برخی علما بر او، مطالب فصل داوزدهم را تشکیل داده<ref>ر.ک: همان، ص235-236</ref> و در فصل سیزدهم اعتقاد او به عدم عصمت انبیا ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص241-242</ref>. در فصل چهاردهم به سب برخی افراد نظیر ابن عربی، شاذلی، ابن فارض توسط او اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص255-256</ref>. فصل پانزدهم و پایانی کتاب به مسائلی که ابن تیمیه در آن خرق اجماع کرده، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص263-264</ref>.
+در ادامه در فصل اول تحت عنوان «روش ابن تیمیه در فریب‌کاری و به گمراهی کشیدن»، به مباحث مختلفی از جمله گریز و ظفره رفتن ابن تیمیه در بیان برخی مسائل به‌منظور فرار از بازخواست توسط علمای اهل سنت به‌همراه ذکر نمونه‌ مسائلی در این راستا پرداخته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55-56</ref>.
+فصل دوم، به ستم روا داشتن ابن تیمیه بر مخالفان و تحریف سخنان آنها اختصاص یافته است. نکوهش اشاعره توسط ابن تیمیه و دیدگاه وی راجع به عالمان این مذهب کلامی مانند ابوالحسن اشعری، ابوحامد غزالی و فخرالدین رازی و... از مباحث این فصل است<ref>ر.ک: همان، ص79-80</ref>.
+فصل سوم، عدم امانت علمی ابن تیمیه را مورد توجه قرار داده و به تحریفات وی از سخنان برخی از عالمان در موضوعات مختلف و تلاش او برای تضعیف برخی احادیث و باورها به‌همراه نمونه‌هایی در موضوع عدم رعایت امانت او در نقل، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص91-92</ref>.
+در فصل چهارم، به خصوصیات اخلاقی ابن تیمیه و غرور، خودپسندی و تکبر او اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص107-108</ref>.
+فصل پنجم، به تلاش ابن تیمیه در چشم‌پوشی از جایگاه و منزلت پیامبر(ص) اختصاص یافته است. تحریم، توسل، بغض حضرت علی(ع)، اثبات عدم عصمت پیامبر(ص) و... از مباحث این فصل است<ref>ر.ک: همان، ص117-118</ref>.
+در فصل ششم، به بغض ابن تیمیه نسبت به حضرت علی(ع) و تعصب او نسبت به یزید اشاره شده و دیدگاه او نسبت به فضایل حضرت علی(ع) و خلافت ایشان و همچنین نسبت به امام حسن و امام حسین(ع) و... ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص133-134</ref>.
+فصل هفتم تا دهم، به باورهای ابن تیمیه در خصوص قدم عالم و بازخورد آن میان علمای اهل سنت<ref>ر.ک: همان، ص169-170</ref>، اعتقاد به تجسیم<ref>ر.ک: همان، ص177-178</ref>، قیام حوادث به خداوند<ref>ر.ک: همان، ص199-200</ref>، فنای جهنم و نظر علما راجع به معتقد به آن اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص219- 220</ref>.
+در فصل یازدهم از تأثیرپذیری ابن تیمیه از فلاسفه و دیگر گمراهان در باورهایی نظیر قدم عالم و... سخن رفته است<ref>ر.ک: همان، ص227-228</ref>.
+تحریم زیارت و توسل توسط ابن تیمیه و رد برخی علما بر او، مطالب فصل داوزدهم را تشکیل داده<ref>ر.ک: همان، ص235-236</ref> و در فصل سیزدهم اعتقاد او به عدم عصمت انبیا ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص241-242</ref>. در فصل چهاردهم به سب برخی افراد نظیر ابن عربی، شاذلی، ابن فارض توسط او اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص255-256</ref>. فصل پانزدهم و پایانی کتاب به مسائلی که ابن تیمیه در آن خرق اجماع کرده، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص263-264</ref>.
 نویسنده در خاتمه اثر، به حرمت پراکندن آثار ابن تیمیه میان عموم مردم اشاره کرده است. او ملقب کردن ابن تیمیه را به شیخ‌الاسلام ترویج بدعت دانسته و در ادامه به پرهیز از برخی شاگردان و پیروان وی نظیر ابن قیم و برخی از آثار محتوی باورهای انحرافی گوشزد نموده است<ref>ر.ک: همان، ص273-275</ref>.