۱۶۹
ویرایش
Fgarnezadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Fgarnezadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
زبیدی در ستایش وی گوید: «شاید در علم لغت و نحو هیچکس به مقام او نرسیده باشد». سپس میافزاید: «این امر دست کم در زمان خود وی مسلم است». آنگاه توانایی او را در استنباط مسائل نحوی و لغوی میستاید. | زبیدی در ستایش وی گوید: «شاید در علم لغت و نحو هیچکس به مقام او نرسیده باشد». سپس میافزاید: «این امر دست کم در زمان خود وی مسلم است». آنگاه توانایی او را در استنباط مسائل نحوی و لغوی میستاید. | ||
این ویژگیها موجب شده بود که برخی مقام وی را از بزرگانی چون مازنی، ابن سکیت، مُبَّرد، ثعلب و ا بن نحّاس برتر بدانند و از او به عنوان «شیخ مغرب در نحو و لغت» یاد کنند. | این ویژگیها موجب شده بود که برخی مقام وی را از بزرگانی چون مازنی، ابن سکیت، مُبَّرد، ثعلب و ا بن نحّاس برتر بدانند و از او به عنوان «شیخ مغرب در نحو و لغت» یاد کنند. | ||
وی در نحو به روش اهل بصره تمایل داشت، هرچند که از روش کوفیان نیز آگاه بود. ابن وزان با همۀ تبحّری که در علوم شعر و لغت داشت ــ جز در اواخر عمر ــ به سرودن شعر نپرداخت و چندان دوست نداشت که به شاعری مشهور و متصف شود. روایتی که زبیدی در تقطیع شعر از او نقل کرده، نشاندهنده چیرهدستی وی در علم عروض است. | |||
==آثار== | ==آثار== |