۱۵٬۵۲۱
ویرایش
طبائع الإستبداد و مصارع الإستعباد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR51228J1.jpg | عنوان = طبائع الإستبداد و مصارع الإستعباد | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = کواکبی، عبدالرحمان بن احمد (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ک9ط2 381 JC | موضوع = |ناشر | ناشر = Imprenta de Antonio B...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''طبائع الإستبداد و مصارع الإستعباد'''، نوشته استاد [[کواکبی، عبدالرحمن|عبدالرحمان کواکبى]](متوفاى 1320ق) معروف به سید فراتى یکى از اصلاح‌طلبان جهانگرد است. وى هنگام اقامت در مصر- در سال 1318 مقالاتى در زمینه سازش علم و دین در روزنامه‌ها نوشت؛ سپس بر آنها افزود و کتابى مستقل گرد آورد. در این کتاب، با همین گرایش، آیاتى از قرآن را تفسیر نموده است. | |||
[[ | |||
| | |||
وى از قرآن با عنوان | وى از قرآن با عنوان «شمس‌العلوم و کنزالحکم» یاد مى‌کند و مى‌گوید: «علت آنکه علماى سلف از بیان محتواى علمى قرآن خوددارى مى‌کردند، بیم از جمودگرایان بى‌دانش بود تا مورد تکفیر و توهین آنان قرار نگیرند؛ در حالى که این جنبه از قرآن یکى از مهمترین جوانب اعجاز قرآن است و اگر دانشمندان اسلامى از روز نخست، آزادانه در این وادى گام مى‌نهادند، هر آینه مى‌دیدند قرآن، حاوى مکنونات و اسرار علمى فراوان است که هر یک دلیلى روشن بر اعجاز این سخن الهى است و نیز ثابت مى‌شد که قرآن چگونه با پیشرفت زمان و گسترش دانش همگام و همساز است. از این گذشته مى‌دیدند که قرآن پیش از این، به آنچه امروز به نام علم کشف شده، اشاره کرده است؛ مثلا دانشمندان جدید، هسته نخست آفرینش جهان را کشف کرده و با نام اثیر(اتر که همان سدیم است) از آن یاد کرده‌اند که چیزى جز گاز فشرده نیست و در قرآن به صراحت از آن یاد شده است: «ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِی دُخانٌ». همچنین کشف کرده‌اند که تمامى موجودات در حرکت دائمند و در قرآن آمده است: «وَ کلٌّ فِی فَلَک یسْبَحُونَ». | ||
درباره منظومه شمسى که[در دانش جدید ثابت کرده‌اند] توده‌اى به هم پیوسته بوده، سپس از هم جدا گشته‌اند قرآن مى‌گوید: «أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما». | درباره منظومه شمسى که[در دانش جدید ثابت کرده‌اند] توده‌اى به هم پیوسته بوده، سپس از هم جدا گشته‌اند قرآن مى‌گوید: «أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما». | ||