پرش به محتوا

رساله ذکریه (همدانی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بالدین' به 'ب‌الدین'
جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین')
جز (جایگزینی متن - 'بالدین' به 'ب‌الدین')
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''رساله ذکریه'''، نوشته [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|امیر سید علی بن شهابالدین]]، معروف به [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|میرسیدعلی همدانی]] و  ملقب به علی ثانی(786-714ق) از عارفان مشهور قرن هشتم هجری و قطب سلسلۀ کبرویه و ذهبیه است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 5</ref>که رساله‌ای کوتاه به فارسی و در باره آداب و اعمال تصوف می‌باشد. این اثر به کوشش [[ت‍ق‍ی‌زاده‌ طوس‍ی‌، ف‍ری‍دون‌|فریدون تقی‌زاده طوسی]] و با مقدمه و پاورقی‌های او چاپ شده است.
'''رساله ذکریه'''، نوشته [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|امیر سید علی بن شهاب‌الدین]]، معروف به [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|میرسیدعلی همدانی]] و  ملقب به علی ثانی(786-714ق) از عارفان مشهور قرن هشتم هجری و قطب سلسلۀ کبرویه و ذهبیه است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 5</ref>که رساله‌ای کوتاه به فارسی و در باره آداب و اعمال تصوف می‌باشد. این اثر به کوشش [[ت‍ق‍ی‌زاده‌ طوس‍ی‌، ف‍ری‍دون‌|فریدون تقی‌زاده طوسی]] و با مقدمه و پاورقی‌های او چاپ شده است.


رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) آغاز می‌شود. سپس، اشاره‌ای به آیۀ «ألست» کرده و با استناد به آیۀ «فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات»(فاطر-32)، سه گروه «ظالمان، مقتصدان و سابقان» را از یکدیگر تمیز می‌دهد و به توصیف آنان می‌پردازد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 9و10</ref>[[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] در پایان رساله‌اش ارکان چهارگانۀ سلوک نزد ارباب طریقت را -که طهارت، توکل، توبه و عدل است- به آیه‎‌‌های قرآن مستند می‌کند و برای این ارکان، دو طبقۀ «ظاهر» و «باطن» برمی‌شمرد و آن‌ها را به [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نسبت می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص 25و26</ref>
رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) آغاز می‌شود. سپس، اشاره‌ای به آیۀ «ألست» کرده و با استناد به آیۀ «فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات»(فاطر-32)، سه گروه «ظالمان، مقتصدان و سابقان» را از یکدیگر تمیز می‌دهد و به توصیف آنان می‌پردازد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 9و10</ref>[[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] در پایان رساله‌اش ارکان چهارگانۀ سلوک نزد ارباب طریقت را -که طهارت، توکل، توبه و عدل است- به آیه‎‌‌های قرآن مستند می‌کند و برای این ارکان، دو طبقۀ «ظاهر» و «باطن» برمی‌شمرد و آن‌ها را به [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نسبت می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص 25و26</ref>