۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن نباته، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'صفدى' به 'صفدى'
جز (جایگزینی متن - '== وابستهها ==' به '== وابستهها == {{وابستهها}}') |
جز (جایگزینی متن - 'صفدى' به 'صفدى') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
نسبت فارقى اشاره به مَيّافارقين، زادگاه نياى بزرگ او، عبد الرحيم بن نباته دارد. | نسبت فارقى اشاره به مَيّافارقين، زادگاه نياى بزرگ او، عبد الرحيم بن نباته دارد. | ||
مهمترين نوشتهاى كه بر پايه آن مىتوان خطوط كلى شخصيت را ترسيم كرد، متن اجازهنامهاى است كه وى در آغاز شعبان 729 به درخواست صفدى برايش نوشته است. به تصريح خود در اين اجازهنامه و به نقل اكثر مورخان معاصر او، وى در 686ق، در زقاق القناديل، از محلههاى اعياننشين فسطاط مصر، ديده به جهان گشود و در همان جا پرورش يافت. | مهمترين نوشتهاى كه بر پايه آن مىتوان خطوط كلى شخصيت را ترسيم كرد، متن اجازهنامهاى است كه وى در آغاز شعبان 729 به درخواست [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] برايش نوشته است. به تصريح خود در اين اجازهنامه و به نقل اكثر مورخان معاصر او، وى در 686ق، در زقاق القناديل، از محلههاى اعياننشين فسطاط مصر، ديده به جهان گشود و در همان جا پرورش يافت. | ||
پدرش كه خود محدث و شاعر و عهدهدار برخى مشاغل ديوانى بود، به تربيت وى همت گماشت و او همراه پدر به حلقه مشايخى چون ابن خطيب المزة، عبد الرحيم بن دميرى و ابن دقيق العيد راه يافت. از مشاهيرى چون ابوالهيجاء غازى حلاوى، ابونصر عبد العزيز بن ابىالفرج حصرى، احمد بن اسحاق همدانى ابرقوهى و جد خود شرف الدين محمد حديث شنيد. | پدرش كه خود محدث و شاعر و عهدهدار برخى مشاغل ديوانى بود، به تربيت وى همت گماشت و او همراه پدر به حلقه مشايخى چون ابن خطيب المزة، عبد الرحيم بن دميرى و ابن دقيق العيد راه يافت. از مشاهيرى چون ابوالهيجاء غازى حلاوى، ابونصر عبد العزيز بن ابىالفرج حصرى، احمد بن اسحاق همدانى ابرقوهى و جد خود شرف الدين محمد حديث شنيد. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
وى علاوه بر قصايد انبوهى كه در مدح ابوالفداء و ملك افضل سرود و در 2 ديوان جداگانه گرد آورد، مدايح بسيارى نيز به ديگر بزرگان روزگارش، از جمله تاج الدين سبكى، جمال الدين بن الشهاب محمود، تاج الدين بن الزين خضر تقديم داشته است. | وى علاوه بر قصايد انبوهى كه در مدح ابوالفداء و ملك افضل سرود و در 2 ديوان جداگانه گرد آورد، مدايح بسيارى نيز به ديگر بزرگان روزگارش، از جمله تاج الدين سبكى، جمال الدين بن الشهاب محمود، تاج الدين بن الزين خضر تقديم داشته است. | ||
بخش ديگر شعر ابن نباته، مراثى است. سوزناكترين مراثى او، اشعارى است كه در مرگ نابهنگام فرزندان خويش سروده است. به گفته | بخش ديگر شعر ابن نباته، مراثى است. سوزناكترين مراثى او، اشعارى است كه در مرگ نابهنگام فرزندان خويش سروده است. به گفته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، فرزندان او را در خردسالى مرگ فرامىرسيد و بدين گونه 16 فرزند را از دست داد. بىشك اين رويدادها بر شخصيت و شعر او تأثيرى اجتنابناپذير گذارده؛ آنچنانكه حتى در قطعهاى كه احتمالاً يادگار واپسينروزهاى عمر اوست، از مرگ پدر و فرزندان خود سخن گفته است. | ||
افزون بر آن، قطعههاى 2 و چند بيتى كه بيش از يك سوم ديوان او را تشكيل مىدهد، بيشتر مضامين تغزلى دارد. | افزون بر آن، قطعههاى 2 و چند بيتى كه بيش از يك سوم ديوان او را تشكيل مىدهد، بيشتر مضامين تغزلى دارد. | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
در دوران اقامت در مصر و پيش از مهاجرت به شام، به هيچ اثرى از او برنمىخوريم. در شام از بركت حمايت و تشويق ابوالفداء، وى به تأليف نخستين آثار خود پرداخت. خود در اجازهنامهاش به | در دوران اقامت در مصر و پيش از مهاجرت به شام، به هيچ اثرى از او برنمىخوريم. در شام از بركت حمايت و تشويق ابوالفداء، وى به تأليف نخستين آثار خود پرداخت. خود در اجازهنامهاش به [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، از 10 اثر كه غالباً پيش از 729ق، به اتمام رسيده بود، ياد كرده است. | ||
پارهاى از آثار وى عبارت است از: | پارهاى از آثار وى عبارت است از: | ||