ابن اهدل، حسین بن عبدالرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابن اَهْدَل‌، ابومحمد، یا ابوعلى حسین بن عبدالرحمان بن محمد''' ملقب به بدرالدین و معروف به ابن اهدل از سادات حسینى (ح 779- 855ق‌/1377-1451م‌)، فقیه‌، متکلم‌، محدّث و مورخ اشعری - شافعى یمنى‌.  

سخاوی در الضوء الّلامع نسب وی را با 23 واسطه به حضرت على بن ابى‌طالب‌(ع‌) رسانده و تصریح کرده است که وی در قحزیه واقع در غرب الحقه از شهرهای یمن که عمری آن را فخریه ثبت کرده، متولد شده است‌، اما سخاوی در التبر المسبوک (ص 358) تولد ابن اهدل را در «ابیات‌حسین» واقع در یمن نوشته است‌.  

ابن اهدل در زادگاه خویش مقدمات علوم را فراگرفت و حافظ قرآن شد. سپس برای ادامه تحصیل در 795 یا 796ق به شهر مراوغه رفت و در آنجا از على بن آدم زیلعى، فقه آموخت و کتاب الحاوی را نیز در آن شهر فراگرفت و به مطالعه کتب فقهى پرداخت و در 798ق به شهر ابیات‌حسین بازگشت و در آن‌جا نیز از محمد بن ابراهیم حرضى و نورالدین على بن ابى‌بکر ازرق، فقه آموخت و در شمار خاصان ازرق درآمد و از او بسیار حدیث شنید و اجازه فتوا یافت و نیز در این شهر نزد محمد بن نورالدین موزعى به فراگیری دانش پرداخت‌. سپس به زبید رفت و در آن‌جا رساله قشیریه را نزد ابن رداد قرائت کرد؛ و کتاب اللطائف ابن عطاءالله را نزد على بن عمر قرشى استماع نمود و کتاب اللّمع في أصول الفقه را از قاضى جمال‌الدین عبدالله بن محمد ناشری فراگرفت‌.

ابن اهدل بارها به سفر حج رفت و در یکى از این سفرها در مکه مجاور شد و از جمال‌الدین ابن ظهیره استماع حدیث کرد و در مدینه نیز از زین‌الدین مراغى و ابوحامد مطری دانش آموخت و پس از بازگشت به یمن از مجد شیرازی استماع حدیث کرد و در 828ق‌/1425م از ابن جزری که به یمن وارد شده بود نیز حدیث شنید و گویا چنان‌که سخاوی اشاره کرده است از ابن حجر عسقلانى به اجازه، روایت کرده است‌. ابن اهدل در کتب حدیث‌، تفسیر، لغت‌، دیوان‌های شعرا و کتب صوفیه، مطالعه وسیعى داشت و با عقاید ائمه اهل سنت و اصطلاحات فقها و محدثان و مفسران و اصولیان و اهل ادب آشنایى کامل داشت و در علوم منقول و معقول متبحر بود، تا آنجا که در ابیات‌حسین، مدار فتوا گردید و چون شهرت وی در همه جا پیچید، طالبان علم نزد او مى‌شتافتند.