۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
رساله‌های کتاب موضوع‌های متنوعی را دربردارند که با اسلوب عرفانی نوشته شده‌اند؛ معرفت‌های عرفانی، آداب تصوف و مجموعه‌ای از گزاره‌ها‌ی حکمت‌آمیز، سفارش‌ها و سخنان جامع و فراگیر در آن دیده می‌شود. زرهون می‌گوید که دعاها و دیوان شاذلی در جلد دیگری خواهد آمد.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8-7</ref> | رساله‌های کتاب موضوع‌های متنوعی را دربردارند که با اسلوب عرفانی نوشته شده‌اند؛ معرفت‌های عرفانی، آداب تصوف و مجموعه‌ای از گزاره‌ها‌ی حکمت‌آمیز، سفارش‌ها و سخنان جامع و فراگیر در آن دیده می‌شود. زرهون می‌گوید که دعاها و دیوان شاذلی در جلد دیگری خواهد آمد.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8-7</ref> | ||
البته [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] کتابی ننوشت و هر چه هست، گفته‌های او است که بر شاگردانش عرضه کرده است. [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] گفته است: کتاب‌های من شاگردان و یاران من‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>شایان ذکر است که فرقه شاذلیه پنج اصل را از شاذلی برگرفته‌اند: تقوا در راه خدا به صورت آشکار و نهان، پیروی از سنت رسول خدا (ص) در گفتار و کردار، اعراض از خلق در خوشبختی و بدبختی، خوشنود بودن به خوشنودی خداوند در کم و بیش و برابر بودن مسلمانان با نصارا و یهود (تسامح در امر دین). <ref>ر.ک: مشکور، محمد جواد، ص247</ref> | البته [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] کتابی ننوشت و هر چه هست، گفته‌های او است که بر شاگردانش عرضه کرده است. [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] گفته است: کتاب‌های من شاگردان و یاران من‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>شایان ذکر است که فرقه شاذلیه پنج اصل را از شاذلی برگرفته‌اند: تقوا در راه خدا به صورت آشکار و نهان، پیروی از سنت رسول خدا(ص) در گفتار و کردار، اعراض از خلق در خوشبختی و بدبختی، خوشنود بودن به خوشنودی خداوند در کم و بیش و برابر بودن مسلمانان با نصارا و یهود (تسامح در امر دین). <ref>ر.ک: مشکور، محمد جواد، ص247</ref> | ||
سخن شاذلی در متن، حالت خطابی دارد و در آن، نام برخی عارفان و برخی نکته‌های عرفانی‌شان به زبان وی آمده است؛ کسانی چون اویس قرنی، [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]]، سهل بن عبدالله، ابو یزید، [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]]، فضیل بن عیاض، ابراهیم بن ادهم، در این شمارند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص72و73و74و87</ref>همچنین، نامه‌هایی از [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] به [[ابن مخلوف صقلی]]، محمد بن سلامه، جمیل حبیبی و ابن مشیش در متن درج شده است.<ref>ر.ک: همان، ص157-144</ref>برخی آداب فردی و اجتماعی عارفان،<ref>ر.ک: همان، ص23-9</ref>تفسیر برخی آیه‌های قرآن و گفتار عارفان،<ref>ر.ک: همان، ص73-68</ref>سفارش‌های عرفانی و اخلاقی با عنوان «وصیت» از دیگران به [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] و یا از خود او به شاگردانش محورهای بحث‌ها را شکل داده است.<ref>ر.ک: همان، ص305-287</ref> | سخن شاذلی در متن، حالت خطابی دارد و در آن، نام برخی عارفان و برخی نکته‌های عرفانی‌شان به زبان وی آمده است؛ کسانی چون اویس قرنی، [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]]، سهل بن عبدالله، ابو یزید، [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]]، فضیل بن عیاض، ابراهیم بن ادهم، در این شمارند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص72و73و74و87</ref>همچنین، نامه‌هایی از [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] به [[ابن مخلوف صقلی]]، محمد بن سلامه، جمیل حبیبی و ابن مشیش در متن درج شده است.<ref>ر.ک: همان، ص157-144</ref>برخی آداب فردی و اجتماعی عارفان،<ref>ر.ک: همان، ص23-9</ref>تفسیر برخی آیه‌های قرآن و گفتار عارفان،<ref>ر.ک: همان، ص73-68</ref>سفارش‌های عرفانی و اخلاقی با عنوان «وصیت» از دیگران به [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] و یا از خود او به شاگردانش محورهای بحث‌ها را شکل داده است.<ref>ر.ک: همان، ص305-287</ref> | ||