۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'صفدى' به 'صفدى'
جز (جایگزینی متن - 'ابن حجر' به 'ابن حجر') |
جز (جایگزینی متن - 'صفدى' به 'صفدى') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
دو تن از مورخان معاصر وى، از او به نيكى ياد كردهاند. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كه لقب او را «ليثى» ذكر كرده، در فن خود يگانۀ روزگارش شمرده و از كوششهاى او در تعليم و تعلم، سخن گفته و ابن رافع سلامى پس از ذكر مرگ ابن شاكر، او را به جوانمردى ستوده است. اين اشارات، آشكارا نظر عباس را مبنى بر آنكه ابن شاكر در ميان معاصران خود، به دانش پرآوازه نبود، نقض مىكند. با اين همه، به گفتۀ همو، ابن شاكر به شهرت وراقانى چون ابوحيان توحيدى و ياقوت حموى نرسيد. ابن شاكر در دمشق درگذشت و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در جامع آنجا بر او نماز گزارد و پيكرش را در مقبرۀ بابالصغير دمشق به خاك سپردند. | دو تن از مورخان معاصر وى، از او به نيكى ياد كردهاند. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كه لقب او را «ليثى» ذكر كرده، در فن خود يگانۀ روزگارش شمرده و از كوششهاى او در تعليم و تعلم، سخن گفته و ابن رافع سلامى پس از ذكر مرگ ابن شاكر، او را به جوانمردى ستوده است. اين اشارات، آشكارا نظر عباس را مبنى بر آنكه ابن شاكر در ميان معاصران خود، به دانش پرآوازه نبود، نقض مىكند. با اين همه، به گفتۀ همو، ابن شاكر به شهرت وراقانى چون ابوحيان توحيدى و ياقوت حموى نرسيد. ابن شاكر در دمشق درگذشت و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در جامع آنجا بر او نماز گزارد و پيكرش را در مقبرۀ بابالصغير دمشق به خاك سپردند. | ||
ابن شاكر در روزگارى مىزيست كه سرزمين شام به رغم آنكه مركز جنگهاى دراز مدت صليبى بود و از يورشهاى مغولان، مدت درازى نگذشته بود، از شكوفايى علمى خاصى برخوردارى داشت. نگاهى به دانشمندان معاصر او همچون | ابن شاكر در روزگارى مىزيست كه سرزمين شام به رغم آنكه مركز جنگهاى دراز مدت صليبى بود و از يورشهاى مغولان، مدت درازى نگذشته بود، از شكوفايى علمى خاصى برخوردارى داشت. نگاهى به دانشمندان معاصر او همچون [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، [[ذهبى]]، ابن تيميه، ابن قيم جوزيه، سبكى و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و نيز مدارس بسيارى كه در آن سرزمين وجود داشت، مانند امينيه، جوزيه، ريحانيه، غزاليه و اشرفيه، بيانگر شرايط ويژۀ محيط علمى است كه ابن شاكر در آن رشد يافت و آثارى بزرگ پديد آورد. | ||
سال وفات وى، رمضان 764ق مىباشد. | سال وفات وى، رمضان 764ق مىباشد. | ||