۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اصولی خویی، محمود بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ميرزاى قمى' به 'ميرزاى قمى'
جز (جایگزینی متن - 'آقا بزرگ تهرانى' به 'آقا بزرگ تهرانى') |
جز (جایگزینی متن - 'ميرزاى قمى' به 'ميرزاى قمى') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
آيت‌الله حاج ميرزا محمود بن محمد خويى تبريزى، مشهور به «اصولى» از باتقوى‌ترين و فاضل‌ترين افراد در رشته معارف اسلامى و صاحب مكتب و درايت در فقه و اصول بود. | آيت‌الله حاج ميرزا محمود بن محمد خويى تبريزى، مشهور به «اصولى» از باتقوى‌ترين و فاضل‌ترين افراد در رشته معارف اسلامى و صاحب مكتب و درايت در فقه و اصول بود. | ||
ولادت آن مرحوم در حدود سال 1236ق در خوى بوده است. پس از سپرى نمودن دروس مقدّماتى و تحصيلات اوليه، طبق معمول آن عصر، به مركز فقاهت جهان تشيع نجف اشرف رهسپار شده و در جلسات درس علاّمه انصارى(ره) سالهاى متمادى شركت جست. در اثر طول ممارست در فقه و اصول به مقامات عاليه علمى نايل آمده و موفق به انجام تأليفات قيّم و استوار در زمينه فقه و اصول گرديد، كه يكى از آنها کتاب استوار «مشارق الاصول» مى‌باشد كه پيرامون مباحث کتاب قوانين ميرزاى قمى و بخشهايى از کتاب «الفصول» مى‌باشد كه در سال 1312ق به زيور طبع آراسته شده است. | ولادت آن مرحوم در حدود سال 1236ق در خوى بوده است. پس از سپرى نمودن دروس مقدّماتى و تحصيلات اوليه، طبق معمول آن عصر، به مركز فقاهت جهان تشيع نجف اشرف رهسپار شده و در جلسات درس علاّمه انصارى(ره) سالهاى متمادى شركت جست. در اثر طول ممارست در فقه و اصول به مقامات عاليه علمى نايل آمده و موفق به انجام تأليفات قيّم و استوار در زمينه فقه و اصول گرديد، كه يكى از آنها کتاب استوار «مشارق الاصول» مى‌باشد كه پيرامون مباحث کتاب قوانين [[میرزای قمی، ابو القاسم بن محمد حسن|ميرزاى قمى]] و بخشهايى از کتاب «الفصول» مى‌باشد كه در سال 1312ق به زيور طبع آراسته شده است. | ||
بنا به معرّفى مرحوم حاج [[آقا بزرگ تهرانى]] از ديگر تأليفات او کتاب «التأمّليات» پيرامون کتاب فقهى «رياض المسائل» مى‌باشد. اين کتاب در مورد فقه است و از آغاز تا بخش نجاسات تحرير شده است و در سال 1300ق از آن فراغت يافته است. | بنا به معرّفى مرحوم حاج [[آقا بزرگ تهرانى]] از ديگر تأليفات او کتاب «التأمّليات» پيرامون کتاب فقهى «رياض المسائل» مى‌باشد. اين کتاب در مورد فقه است و از آغاز تا بخش نجاسات تحرير شده است و در سال 1300ق از آن فراغت يافته است. | ||