پرش به محتوا

اشکوری، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'محمدباقر داماد' به 'محمدباقر داماد'
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب')
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر داماد' به 'محمدباقر داماد')
خط ۵۶: خط ۵۶:
«محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى» ملقّب به «قطب الدّين»، «شيخ الاسلام» و «بهاءالدين»، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى به‌شمار مى‌آيد.
«محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى» ملقّب به «قطب الدّين»، «شيخ الاسلام» و «بهاءالدين»، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى به‌شمار مى‌آيد.


وى از شاگردان برجسته ميرمحمدباقر داماد و هم‌عصر با حكيمان و عالمان بزرگى چون: فياض لاهيجى، فيض كاشانى، ملا محمّد تقى مجلسى و شيخ حرّ عاملى بوده و عالمى جليل، فاضل، عامل، متأله و متبحر در علوم است.
وى از شاگردان برجسته مير[[میرداماد، محمدباقر بن محمد|محمدباقر داماد]] و هم‌عصر با حكيمان و عالمان بزرگى چون: فياض لاهيجى، فيض كاشانى، ملا محمّد تقى مجلسى و شيخ حرّ عاملى بوده و عالمى جليل، فاضل، عامل، متأله و متبحر در علوم است.


برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاءالدين» را در تفسير براى خود برگزيده است.
برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاءالدين» را در تفسير براى خود برگزيده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش