۶۱٬۱۸۹
ویرایش
سلسلة المسائل الفقهية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '(صلى الله عليه و آله)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - '(عليه السلام)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - '(صلى الله عليه و آله)' به '(ص)') |
||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
مؤلف، در ادامه به سرآغاز اختلاف در اين حكم الهى اشاره كرده، مى‌فرمايد: قبل از خليفه‌ى سوم، مسلمانان در كيفيت وضو اتفاق داشتند. | مؤلف، در ادامه به سرآغاز اختلاف در اين حكم الهى اشاره كرده، مى‌فرمايد: قبل از خليفه‌ى سوم، مسلمانان در كيفيت وضو اتفاق داشتند. | ||
روايت شروع اختلاف نيز در متن كتاب آمده است. ايشان، قرآن را به عنوان تنها مرجع در موارد اختلافى بيان مى‌كند، آن‌گاه با اشاره به اينكه سوره‌ى مائده آخرين سوره‌ى نازل شده بر پيغمبر( | روايت شروع اختلاف نيز در متن كتاب آمده است. ايشان، قرآن را به عنوان تنها مرجع در موارد اختلافى بيان مى‌كند، آن‌گاه با اشاره به اينكه سوره‌ى مائده آخرين سوره‌ى نازل شده بر پيغمبر(ص) است، آيه‌ى مذكور را سببى براى حل اختلاف موجود و راهنمايى براى تشخيص حقيقت دانسته است. | ||
آخرين نكته‌اى كه مؤلف، در اين قسمت، تذكر مى‌دهد، اشاره‌اى است به آفات اجتهادى كه در مقابل نص و با تمسك به قياس و استحسان باشد. | آخرين نكته‌اى كه مؤلف، در اين قسمت، تذكر مى‌دهد، اشاره‌اى است به آفات اجتهادى كه در مقابل نص و با تمسك به قياس و استحسان باشد. | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
مسح از روى كفش: | مسح از روى كفش: | ||
دومين نكته كه در كتاب، مورد نقد و بررسى مؤلف قرار گرفته، اين است كه آيا مى‌توان در مسافرت يا در حضر از روى كفش مسح كرد يا نه؟ طبق آنچه خود ايشان مى‌فرمايد، اين نكته نيز با توجه به كتاب و سنت قابل بررسى است؛ يعنى كتاب الهى، سنت نبوى( | دومين نكته كه در كتاب، مورد نقد و بررسى مؤلف قرار گرفته، اين است كه آيا مى‌توان در مسافرت يا در حضر از روى كفش مسح كرد يا نه؟ طبق آنچه خود ايشان مى‌فرمايد، اين نكته نيز با توجه به كتاب و سنت قابل بررسى است؛ يعنى كتاب الهى، سنت نبوى(ص) و اجماع اهل بيت(عليهم السلام) همگى دال بر لزوم مسح پاها مى‌باشند. | ||
اذان: | اذان: | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
اذان، آن‌گونه كه از احاديث و روايات برمى‌آيد، جايگاه بسيار رفيعى در نزد خداوند دارد؛ تا جايى كه در روايتى آمده كه هر كس هفت سال اذان بگويد، در روز قيامت، بدون گناه محشور مى‌شود. | اذان، آن‌گونه كه از احاديث و روايات برمى‌آيد، جايگاه بسيار رفيعى در نزد خداوند دارد؛ تا جايى كه در روايتى آمده كه هر كس هفت سال اذان بگويد، در روز قيامت، بدون گناه محشور مى‌شود. | ||
مؤلف، اذان را مانند اقامه از شعائر دينى مى‌داند كه خداوند متعال بر قلب شريف پيامبر( | مؤلف، اذان را مانند اقامه از شعائر دينى مى‌داند كه خداوند متعال بر قلب شريف پيامبر(ص) نازل نموده است. | ||
ايشان مى‌فرمايند: همان خدايى كه نماز را واجب نموده، اذان را نيز فرض كرده است. | ايشان مى‌فرمايند: همان خدايى كه نماز را واجب نموده، اذان را نيز فرض كرده است. | ||
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
از ديگر موارد اختلافى، چيزهايى است كه مى‌توان بر آنها سجده نمود؛ به عقيده‌ى شيعه، سجده تنها بر زمين و آنچه از زمين مى‌رويد و خوردنى و پوشيدنى نيست صحيح است، ولى اهل سنت سجده بر هر چيزى را جايز مى‌دانند. | از ديگر موارد اختلافى، چيزهايى است كه مى‌توان بر آنها سجده نمود؛ به عقيده‌ى شيعه، سجده تنها بر زمين و آنچه از زمين مى‌رويد و خوردنى و پوشيدنى نيست صحيح است، ولى اهل سنت سجده بر هر چيزى را جايز مى‌دانند. | ||
مؤلف، بعد از ارائه توضيحاتى در باره اصل سجده، اشاره به اختلاف فقها در شرايط مسجود عليه نموده و با نگاهى به سنت سجده در زمان رسول خدا( | مؤلف، بعد از ارائه توضيحاتى در باره اصل سجده، اشاره به اختلاف فقها در شرايط مسجود عليه نموده و با نگاهى به سنت سجده در زمان رسول خدا(ص) و بعد از ايشان، حق مطلب را تبيين نموده است. | ||
جمع بين نمازها: | جمع بين نمازها: | ||
| خط ۱۵۹: | خط ۱۵۹: | ||
اين نكته نيز بر همگان واضح و مبرهن است كه شيعيان جمع بين نمازهاى مغرب و عشا و نيز ظهر و عصر را بر خلاف اهل سنت جايز مى‌شمارند با اينكه در فضيلت جدا خواندن و در وقت خود خواندنشان اختلافى نيست. | اين نكته نيز بر همگان واضح و مبرهن است كه شيعيان جمع بين نمازهاى مغرب و عشا و نيز ظهر و عصر را بر خلاف اهل سنت جايز مى‌شمارند با اينكه در فضيلت جدا خواندن و در وقت خود خواندنشان اختلافى نيست. | ||
آنچه از سنت نبوى( | آنچه از سنت نبوى(ص) در چندين مورد گوناگون به دست مى‌آيد و ائمه اهل بيت(عليهم السلام) نيز بدان تصريح نموده‌اند، اين است كه جمع بين نمازهاى مزبور جايز است و ايرادى به نماز وارد نمى‌سازد. | ||
نماز مسافر: | نماز مسافر: | ||