۱۰۱٬۴۱۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵رده:کتابشناسی' به '. ==وابستهها== {{وابستهها}} رده:کتابشناسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دينیو' به 'دينی و') |
||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
الف) رياست عامه: قيد «عامه» امامت را از ديگر منصبهای تحت ولايت امام (مانند قضاوت و حكومت ايالتهای مختلف) متمايز میكند. رياست عامه و زعامت جامعه، نخستين مرتبه امامت است یکی از شئون پيامبري كه پس از درگذشت پيامبر بلاتكليف میمانند، رهبر يا اجتماع است اين منصب الاهي را به عهده میگيرد. بنابراین، امامت عاليترين منصب در جامعه دينیپس از رسالت است؛ هر چند براساس تعريفی كه ارائه شد، اين منصب در امور دينیخواهد بود. | الف) رياست عامه: قيد «عامه» امامت را از ديگر منصبهای تحت ولايت امام (مانند قضاوت و حكومت ايالتهای مختلف) متمايز میكند. رياست عامه و زعامت جامعه، نخستين مرتبه امامت است یکی از شئون پيامبري كه پس از درگذشت پيامبر بلاتكليف میمانند، رهبر يا اجتماع است اين منصب الاهي را به عهده میگيرد. بنابراین، امامت عاليترين منصب در جامعه دينیپس از رسالت است؛ هر چند براساس تعريفی كه ارائه شد، اين منصب در امور دينیخواهد بود. | ||
ب) امور دين: براساس ظاهر تعريف و اين قيد (امور دين)، امامت منحصر به امور دينیاست و نكته قابل توجه همين جاست؛ زيرا برخلاف ايشان، اكثر بلكه اجماع علمای شيعه امامت را ولايت بر امت در امورد | ب) امور دين: براساس ظاهر تعريف و اين قيد (امور دين)، امامت منحصر به امور دينیاست و نكته قابل توجه همين جاست؛ زيرا برخلاف ايشان، اكثر بلكه اجماع علمای شيعه امامت را ولايت بر امت در امورد دينی و دنيوي تعريف كردهاند؛ البته ناگفته نماند كه بعضي از معاصران نيز خرق اجماع كرده و بر اين ديدگاه تأكيد میورزند كه: اخذ ولايت در امور دنيوي در مفهوم امامت، به معنای تنزل منصب امامت است. | ||
به هر حال بايد گفت: آوردن قيد «امور | به هر حال بايد گفت: آوردن قيد «امور دينی و دنيوي» در تعريف امامت، امر مستحدثي نيست؛ بلكه - چنانچه بيان شد - اجماع در ميان متكلمان شيعه از زمان [[شيخ صدوق]] و [[شيخ مفيد]](ره) تا به امروز در اين زمينه وجود دارد. به علاوه به نظر میرسد بيان ايشان درباره انحصار امامت به امور دينیبا كلامشان در مورد اوصاف امامت ناسازگار است؛ زيرا یکی از صفات امام را علم به سياست بر میشمارد.29 همچنين اقامه حدود، جلوگيري از ظلم و ايستادگي در مقابل ستمگران را از اختيارات امام میداند؛ در حالي كه اين امور به مسائل دنيوي مرتبط است؛ گرچه ايشان در توضيح امور ديني، آن را بسيار گسترده در نظر میگيرد، و همه امور دنيوي را به نوعي با امور دينیمرتبط میداند. وي معتقد است كه زعامت امام، به لحاظ همان امور دينیاست و هدف امامت در آنها متمركز شده و اگر مسائل دنيوي در نظر گرفته شود، هدف اصلی نيست، بلكه از آن جهت كه با دين رابطه برقرار میكنند، مورد نظر قرار میگيرد. | ||
حمصي به مباحث معاد هم پرداخته است كه در اين مختصر مجال اشاره به ديدگاههای او نيست و خواننده گرامي میتواند به منابعي كه در پينوشت معرفي شدهاند، مراجعه كند. | حمصي به مباحث معاد هم پرداخته است كه در اين مختصر مجال اشاره به ديدگاههای او نيست و خواننده گرامي میتواند به منابعي كه در پينوشت معرفي شدهاند، مراجعه كند. |