علم غیب (آگاهی سوم): تفاوت میان نسخه‌ها

علم غیب (آگاهی سوم) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۶

۸۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۱ مارس ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۳۳۱

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 }}
-'''آگاهی سوم یا علم غیب'''، نوشته متکلم و مرجع تقلید شیعه؛ [[جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش.)، دانایی غیرعادی پیامبران الهی و امامان دوازده‌گانه را نسبت به مسائل پنهانی از دیدگاه اعتقادی بررسی کرده و به پرسش‌های مطرح در این زمینه پاسخ داده است. نام دیگر این اثر، [[علم غیب (آگاهی سوم)]] است.
+'''آگاهی سوم یا علم غیب'''، نوشته متکلم و مرجع تقلید شیعه؛ [[جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش.)، دانایی غیرعادی پیامبران الهی و امامان دوازده‌گانه را نسبت به مسائل پنهانی از دیدگاه اعتقادی بررسی کرده و به پرسش‌های مطرح در این زمینه پاسخ داده است. نام دیگر این اثر، علم غیب (آگاهی سوم) است.
 ==هدف و روش==
@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 ==ساختار و محتوا==
-مطالب در 12 بخش سامان‌یافته است. برخی از مباحث مهم مطرح‌شده عبارت است از: حقيقت غيب، امكان آگاهى انسان از غيب، گفتار دانشمندان پيرامون آگاهى پيامبر و امام از غيب، خبر غیبی در قرآن، خبرهاى غيبى [[پيامبر(ص)]] و [[امام على عليه‌السلام]].
+مطالب در 12 بخش سامان‌یافته است. برخی از مباحث مهم مطرح‌شده عبارت است از: حقيقت غيب، امكان آگاهى انسان از غيب، گفتار دانشمندان پيرامون آگاهى پيامبر و امام از غيب، خبر غیبی در قرآن، خبرهاى غيبى پيامبر(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|امام على عليه‌السلام]].
 ==نمونه مباحث==
-*دانشمندان شيعه همگى تصريح كرده‌اند كه آگاهى پيامبر و امام از غيب، ذاتى نيست و به تعليم الهى است و كسانى كه علم امامان(ع) را ذاتى و بدون تعليم الهى بدانند و تلقى كنند از [[غُلاة]] به شمار می‌آیند و اصولاً این عقیده مستلزم شرک است.<ref>متن کتاب، ص63.</ref>
+*دانشمندان شيعه همگى تصريح كرده‌اند كه آگاهى پيامبر و امام از غيب، ذاتى نيست و به تعليم الهى است و كسانى كه علم امامان(ع) را ذاتى و بدون تعليم الهى بدانند و تلقى كنند از غُلاة به شمار می‌آیند و اصولاً این عقیده مستلزم شرک است.<ref>متن کتاب، ص63.</ref>
-*[[جعفر سبحانی]] با استناد به روایت امام صادق(ع): "انّ الإمام إذا شاء أن يعلم علم."، تأکید کرده است: آگاهى پيامبر و امام بسان كسى است كه نامه‌اى همراه داشته باشد، هرگاه بخواهد از محتويات نامه آگاه گردد، مى‌تواند آن را بگشايد و از مضمون آن آگاه گردد و در مواردى كه پيامبر و امام هدف تير حوادث ناگوار و مصائب، قرار مى‌گرفتند به‌خاطر اين بوده كه روى مصالحى نخواسته‌اند به علمى كه در كانون وجود آنان بوده توجه كنند و مصلحت الهى اقتضا مى‌كرده كه در اين موارد از اختيار خود استفاده ننمايند.<ref>همان، ص234.</ref>
+*[[جعفر سبحانی]] با استناد به روایت [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]: "انّ الإمام إذا شاء أن يعلم علم."، تأکید کرده است: آگاهى پيامبر و امام بسان كسى است كه نامه‌اى همراه داشته باشد، هرگاه بخواهد از محتويات نامه آگاه گردد، مى‌تواند آن را بگشايد و از مضمون آن آگاه گردد و در مواردى كه پيامبر و امام هدف تير حوادث ناگوار و مصائب، قرار مى‌گرفتند به‌خاطر اين بوده كه روى مصالحى نخواسته‌اند به علمى كه در كانون وجود آنان بوده توجه كنند و مصلحت الهى اقتضا مى‌كرده كه در اين موارد از اختيار خود استفاده ننمايند.<ref>همان، ص234.</ref>
 ==مآخذ نویسنده==