المصباح في علم النحو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''المصباح فی علم النحو'''، اثر ابوالفتح ناصرالدين بن عبدالسيد ابى المكارم بن على خوارزمى حنفى (610-538ق)، مشهور به مُطَرَّزى، محقق و ادیب است که در علم نحو نگاشته است. این کتاب با پژوهش، شرح و پاورقی‌های عبدالحمید سید طلب عرضه شده است.

سید طلب نسخه‌های شانزده‌گانه‌ای از المصباح را در «دارُالکتب» یافته است و این اثر را با بهره‌گیری از مجموع آن‌ها عرضه کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص7-6</ref>‏

مطرزی روش نگارش المصباح را به شیوۀ نگارش عبدالقادر جرجانی انجام داده است؛ او همان راهی را که جرجانی در بیان «عوامل صدگانه» و بنا نمودن باب‌های نحوی بر این عامل‌ها پیموده، رفته است. ازاین‍‌‌‌‌‌رو، او پس از توضیح اصطلاح‌های نحوی و اِعراب الفاظ، به انواع عوامل لفظی قیاسی، سماعی و معنوی می‌پردازد و در پایان نیز، از تعریف، تنکیر، تأنیث و تذکیر اسم‌ها، توابع، اعراب اصلی و غیراصلی، مضمرات، نون وقایه و انواع مضمرات سخن می‌گوید. البته این «خاتمه» را نه از باب اینکه این مبحث‌ها زیرمجموعۀ باب‌های عوامل باشند، آورده است؛ بلکه صرفاً خواسته است که توضیحی از آن‌ها داده باشد.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>‏

محقق به‌تناسب بحث «عوامل»، مقدمه‌ای را در بارۀ «عامل» از دیدگاه نحویان دیرین، مانند سیبویه، ابن جنی و ابن مضاء قرطبی، و امروزین، مانند ابراهیم مصطفی، عبدالمتعال صعیدی، شوقی ضیف و تمام، نگاشته است.<ref>ر.ک: همان، ص15-7</ref>‏