النصوص الکاملة للنفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''النصوص الكاملة للنفري'''، مجموعه‌ای از آثار ابوعبدالله نفری، محمد بن عبدالجبار بن حسن، ملقب به مصری و اسکندری، صوفی قرن چهارم (متوفی 344 یا 354 یا 366ق) می‌باشد که توسط جمال مرزوقی، گردآوری و منتشر شده است.

اسلوب نفری در نگارش آثارش کاملا رمزی، غامض و مشتمل بر صور خیال است و درک آن بسیار دشوار است. آثار گردآوری‌شده از وی در این کتاب، عبارتند از:

# المواقف و المخاطبات: جزء مهم‌ترین آثار نفری می‌باشد. برخی محققان، مؤلف اصلی المواقف و المخاطبات را محمدبن عبدالله نفری (متوفی 354) دانسته و بر این نظر بوده‌اند که محمد بن عبدالجبار، مصاحب یا نوه وی بوده و آرا و احوال عرفانی او را نوشته است. مواقف مشتمل بر 77 «موقف» کوتاه و بلند است که جنبه‌های متعددی از تعالیم صوفیه را در بر دارد و به گفته نفری الهام و املای مستقیم خداست. مخاطبات نیز مضامین مشابهی دارد و شامل 56 خطاب است.

# موقف المواقف: مهم‌ترین ویژگی عرفان نفری، طرح اصطلاح «وقفه» یا «موقف» است و مفهوم آن اشاره به موضعی است که واقف در معرض شهود خدا و شنیدن خطاب الهی است. به گفته مرزوقی، تصوف نفری مبتنی بر فنای افعال و اراده سالک و بقای به افعال خدای تعالی و عدم شهود غیر خدا و نهایتا شهود احدیت است. پس او تأکید دارد که حال فنا نباید موجب ترک (فنا) اعمال شرعی شود؛ ازاین‌رو، صوفی باید پس از فنا به حال بقا برگردد و حق عبودیت را به‌جا آورد و به اوامر شرعی عمل نماید. اصطلاحی که نفری برای فنا و فانی به‌کار می‌برد، وقوف و واقف است.

از نظر نفری، وقفه بالاتر از معرفت و معرفت نیز بالاتر از علم است. واقف از هرچیز و هرکس به خدا نزدیک‌تر است و از بشریت و اوامر و نواهی فراتر رفته است. در چنین مقامی واقف به مجرای اراده و فیض الهی بدل گشته و حتی قدرت خلق و ایجاد می‌یابد<ref>ر.ک: نصرتی، سپیده</ref>.