آیه‌های سبز: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''آیه‌های سبز'''، مجموعه‌ای است از برخوردها و حکایاتی از [[صفایی حائری، علی|حجت‌الاسلام علی صفایی حائری]] (عین - ‌صاد) که در نوشته‌ها و گفته‌های او پراکنده بوده و به همت جمعی از دوستان ایشان، گردآوری شده است.

مطالب کتاب، واقعیاتی است که اگرچه به‌صورت حکایت و داستان بیان شده است، اما نشانه‌هایی است از شکوفایی و رویش و رشد. برخوردها و حکایت‌های بیان‌شده در کتاب، یادآور این کلام حضرت علی(ع) در وصف پیامبر(ص) است که می‌فرمود: «او مانند طبیی است که منتظر نمی‌ماند تا به سراغش بیایند، بلکه او خود به سراغ بیماران می‌رفت»؛ بیمارانی که خود و راه و مقصد را گم کرده بودند<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص5</ref>.

نگاه استاد در کتاب، یادآور این روایت است که می‌فرماید: «هیچ چیز نیست که چشمان تو آن را ببیند، مگر اینکه در آن موعظه‌ای هست» و به همین جهت است که ایشان همواره می‌فرمود: «در هر حادثه، درسی است». او هر حادثه را آیه و نشانه‌ای می‌دید و یادآور درسی و سعی می‌کرد تا این درس را در نوشته‌ها و گفته‌ها، به دیگران منتقل کند. هدف بلند او، یادآور این حکایت از حضرت علی(ع) است که در صفین، بعد از آنکه شش ماه صبر کرد و درگیر نشد، تا جایی که یارانش گفتند او می‌ترسد، حضرت فرمود: «از رسول خدا شنیدم که اگر یک نفر به دست تو هدایت شود، بهتر است از آنچه که آسمان بر آن سایه افکنده»<ref>ر.ک: همان، ص5-‌6</ref>.

حکایت‌های بیان‌شده در کتاب، بیانگر آن است که استاد، در تمامی سفرها و برخوردهایش، مقصود و هدفی نداشت جز آنکه دلی را روشن کند، کسی خود را بیابد تا راه گم نشود و مقصود فراموش نگردد و راه و رسم منزل‌ها، در بی‌خبری مجهول نماند<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.

در بخشی از کتاب، در نکوهش آزمندی، به این نکته اشاره شده است که با تفکر در استعدادها و مقدار استعدادها و خلقت انسان، می‌توانیم هرکس را به شناخت‌هایی برسانیم که در جهان‌بینی اسلامی به آن می‌رسیم. با این‌گونه سؤال‌های عمیق و غیر مهاجم، نطفه حرکت و تفکر در ذهن‌های فراری و خسته، آرام جای می‌گیرد و رشد می‌کند و به‌مرور زمان، متولد می‌شود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9</ref>.

==پانویس==

<references/>

==منابع مقاله==

مقدمه ناشر و متن کتاب.

==وابسته‌ها==

{{وابسته‌ها}}

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]