آل‌ شبیر خاقانی، محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

|نام‌های دیگر  

| data-type="authorOtherNames" |خ‍اق‍ان‍ي‌، م‍ح‍م‍دطاه‍ر

ش‍ب‍ي‍ر خ‍اق‍ان‍ي‌، م‍ح‍م‍دطاه‍ر

|-

|نام پدر  

|اساتید

| data-type="authorTeachers" |[[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]]

[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]]

[[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]]

سید عبدالهادی شیرازی

|-

|برخی آثار

| data-type="authorWritings" |[[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة]]

[[أنوار الوسائل]]

انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد

|- class="articleCode"

|}

</div>

{{کاربردهای دیگر|آل‌شبیر خاقانی (ابهام زدایی)}}

'''محمدطاهر آل‌ شبیر خاقانی''' (متوفی 1406ق)، از عالمان و فقهای آل‌خاقان و از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و نویسنده کتاب «[[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة|المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة]]».

[[شبیری خاقانی، محمد|محمد شبیری خاقانی]] فرزند ایشان است.

==ولادت==

محمدطاهر فرزند شیخ عبدالحمید، در 1328ق، در خرمشهر به دنیا آمد.

==تحصیلات==

پس از گذراندن دوره مقدماتی علوم دینی نزد پدرش، در سال 1344 به نجف رفت و دروس عالی فقه و اصول را از استادانی چون [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] فراگرفت و از برخی از آنان اجازه اجتهاد را دریافت کرد. فلسفه و حکمت و عرفان را نیز از استادان بزرگ نجف آموخت.

وی از آقا ضیاءالدین عراقی و عبدالمحسن خاقانی اجازه روایت گرفت و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی از او اجازه روایت داشت.

==تدریس==

محمدطاهر خاقانی پس از فوت پدرش، به خرمشهر بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت و مقلدانی یافت. وی که در پیروزی انقلاب اسلامی، در خوزستان نقش مهمی داشت، به سبب بروز پاره‌ای وقایع سیاسی، در 1358ش، به قم رفت و در آنجا به تدریس علوم دینی پرداخت.

==وفات==

او در 1364ش، در قم درگذشت و در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

==آثار==

الف)- فقه و اصول:

# المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة؛

# الأصول اللفظية والعملية.

ب)- تفسیر، فلسفه و حکمت:

# أنوار الوحي في تفسير سورة الحمد والإخلاص؛

# المثل الأعلی في الفلسفة؛

# المثل النورية في فن الحكمة.

أنوار الوسائل و شرح خطبة الصديقة الزهراء(س)، از دیگر آثار اوست<ref>ر.ک: کثیری بیدهندی، خدیجه، ج14، ص657-658</ref>.

==پانویس==

<references />

==منابع مقاله==

کثیری بیدهندی، خدیجه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1377ش.

==وابسته‌ها==

{{وابسته‌ها}}

[[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة]]

[[أنوار الوسائل]]  

[[انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد]]

[[‎اوثق العري]]  

‎[[تقريرات کتاب طلاق]]  

‎[[رسالة الهدي]]

‎[[الکلم الطيب]]

‎[[المثل الاعلي في الفلسفة]]

‎[[المثل في القواعد الاصولية]]

‎[[مناسک حج]]  

‎[[النورية في فن الحکمة]]  

‎[[کتاب الطلاق]]

   

[[کتاب القضاء]]  

‎[[مباني الاصول]]

‎[[الشرکة الحقوق في التشريع الاسلامي]]

‎[[فطرت يا دين اسلامي]]

‎[[الصلاة]]

[[الصوم]]  

‎[[الزکاة]]

‎[[الاجارة]]  

‎[[القصر]]

[[والتمام]]

[[شرح مواريث من حدائق الناظره]]

[[حاشيه بر عروة]]  

[[رده:زندگی‌نامه]]

[[رده:مهر(1400)]]