۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
الإجازة الكبيرة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در پیشگفتار کتابش محمد بن کرم‌الله حویزی (متوفی 1172ق) و برادرزاده وی ابراهیم بن عبدالله حویزی را دو عالمی می‌داند که به آنها اجازه روایت داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3 </ref>. | [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در پیشگفتار کتابش محمد بن کرم‌الله حویزی (متوفی 1172ق) و برادرزاده وی ابراهیم بن عبدالله حویزی را دو عالمی می‌داند که به آنها اجازه روایت داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3 </ref>. | ||
در فصل اول و دوم کتاب، «اجازه» به‌لحاظ لغوی و تفاوت اجازه و روایت مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: | در فصل اول و دوم کتاب، «اجازه» به‌لحاظ لغوی و تفاوت اجازه و روایت مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص9-5 </ref>. | ||
فصل‌های سوم و چهارم، شامل معرفی تحلیلی از سندهای متداول امامی است. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] این بخش را با نقل قولی از اجازه حسن بن شهید ثانی (متوفی 1011ق) به نجم‌الدین بن محمد حسین و فرزندانش محمد و علی آغاز می‌کند. بر این اساس شیخ حسن [صاحب معالم] سندهای امامی را به سه دوره تقسیم می‌کند که حول محور سه عالم برجسته طبقه‌بندی شده است: [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]]. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] با این تقسیم‌بندی به‌طور کلی موافق است، اما اشاره دارد که در دوره‌های مربوطه راویان بی‌شماری وجود دارند که برای صحت و اعتبار سند باید به آنها اشاره شود. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در ادامه فصل چهارم، فهرستی از 129 عالم به‌ترتیب تاریخی ارائه می‌دهد که از دوره دوم آغاز و در دوره سوم ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص80</ref>. | فصل‌های سوم و چهارم، شامل معرفی تحلیلی از سندهای متداول امامی است. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] این بخش را با نقل قولی از اجازه حسن بن شهید ثانی (متوفی 1011ق) به نجم‌الدین بن محمد حسین و فرزندانش محمد و علی آغاز می‌کند. بر این اساس شیخ حسن [صاحب معالم] سندهای امامی را به سه دوره تقسیم می‌کند که حول محور سه عالم برجسته طبقه‌بندی شده است: [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]]. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] با این تقسیم‌بندی به‌طور کلی موافق است، اما اشاره دارد که در دوره‌های مربوطه راویان بی‌شماری وجود دارند که برای صحت و اعتبار سند باید به آنها اشاره شود. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در ادامه فصل چهارم، فهرستی از 129 عالم به‌ترتیب تاریخی ارائه می‌دهد که از دوره دوم آغاز و در دوره سوم ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص80</ref>. | ||