التعريفات الفقهية: تفاوت میان نسخه‌ها

#كتاب حاضر يكى از رساله‌هاى پنج‌گانه نويسنده است كه قبلا در سال 1407ق، در پاكستان به‌صورت يك مجموعه تحت عنوان «قواعد الفقه» منتشر شده بوده و بعد به‌صورت جداگانه انتشار يافته است <ref>مقدمه كتاب، ص4</ref>.

#در مقدمه «ولايت‌حسين» كه در تاريخ آغاز ربيع‌الآخر 1381ق در دكه پاكستان شرقى نوشته شده، با ستايش از علم و كمالات نويسنده اثر حاضر و مدح مجموعه «قواعد الفقه»، تأكيد كرده است كه «التعريفات الفقهية»، براى كسى كه بخواهد در دين اسلام فتوا بدهد، كتابى مبارك و محكم است <ref>همان، ص4-5</ref>.

#نويسنده در مقدمه‌اش - كه آن را در تاريخ دهم محرم 1380ق، در دكه نوشته است - تأكيد كرده است كه كتاب حاضر فرهنگ‌نامه‌اى است كه الفاظ اصطلاحى اصوليان و فقيهان را توضيح مى‌دهد و معانى الفاظ مشكل در كتاب‌هاى عالمان دين را شرح مى‌دهد. او افزوده است اين الفاظ و اصطلاحات را از كتاب‌هاى انديشمندان خودمان برگرفتم و براى سهولت كار آن را بر حسب حروف الفبا مرتب ساختم <ref>همان، ص7-8</ref>. همچنين نويسنده اسامى و پديدآورندگان چند مورد از مهم‌ترين كتاب‌ها را ذكر كرده است كه مرجع و مأخذ اثر حاضر قرار داده شده است، مانند: «مفردات» راغب اصفهانى، «طلبة الطلبة» ابوحفص نسفى، «المنار» ابوالبركات نسفى، «تعريفات» سيد شريف جرجانى و «قاموس اللغة» فيروزآبادى و... <ref>همان، ص7</ref>.

#نويسنده، فهرست الفبايى اصطلاحات را با «الله»، «أحمد»، «الإسلام» و «الإيمان» شروع كرده <ref>متن كتاب، ص9</ref> و با واژگان و اصطلاحات ديگرى چون «الثابت»، «الثأر»، «الثبات» <ref>همان، ص66</ref> و... ادامه داده و با «يوم النفير الأول» <ref>همان، ص246</ref> پايان داده است.

#نويسنده به منابع فقهى حنفى‌مذهب و اهل سنت اكتفا كرده و متأسفانه از آثار ارزنده ديگران و از جمله فقيهان شيعى، همانند شيخ مفيد و... هيچ استفاده‌اى نبرده است.

#يكى از ابتكارات نويسنده آن است كه چگونگى ايستادن نمازگزار در جهت قبله را به‌صورت نمودار ترسيم كرده است <ref>همان، ص74</ref>.

#هيچ پاورقى و حاشيه‌اى براى متن اثر حاضر نيامده است. البته در يك مورد در مقدمه ناشر به كتاب «المذهب الحنفي» ارجاع داده شده و شماره جلد و صفحه آن نيز مشخص شده است <ref>مقدمه كتاب، ص3، پاورقى 1</ref>.

#نويسنده در مورد معناى «ظاهر المذهب و ظاهر الرواية» چنين نوشته است: منظور از آن دو، عبارت است از مسائلى كه در المبسوط و الجامع الكبير و الجامع الصغير و السير الكبير وجود دارد و مقصود از «غير ظاهر المذهب و ظاهر الرواية» عبارت است از مسائل جرجانيات و غير آن از متقدمان حنفيه <ref>متن كتاب، ص139</ref>.

#نويسنده درباره واژه عروس چنين نوشته است: عروس در مورد مذكر و مؤنث هر دو استعمال مى‌شود و تا زمانى كه در عروسى هستند به آن دو عروس گفته مى‌شود و آن زمان عبارت از سه روز است و بعد از آن همسر (زوج و زوجة: زن و شوهر) ناميده مى‌شوند <ref>همان، ص139</ref>.

#نويسنده، اسامى فقيهان هفت‌گانه را كه از تابعيان بودند و در مدينه زندگى مى‌كردند به اين صورت آورده است: 1. عبيدالله بن عبدالله (متوفاى 94)؛ 2. عروة بن زبير بن عوام (متوفاى 94)؛ 3. قاسم بن محمد بن ابى‌بكر (متوفاى 106)؛ 4. سعيد بن مسيب (متوفاى 91)؛ 5. ابوبكر بن عبدالرحمن مخزومى (متوفاى 94)؛ 6. سليمان بن يسار (متوفاى 107)؛ 7. خارجة بن زيد (متوفاى 99) <ref>همان، ص166</ref>.