۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن ابی‌یعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن عساكر' به 'ابن عساكر'
جز (جایگزینی متن - 'سمعانى' به 'سمعانى') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن عساكر' به 'ابن عساكر') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
« ابن ابى يَعلى، ابوالحسين محمد بن محمد بن حسين بن محمد بن خلف بن فرّاء (451-526ق1059/-1131م)، محدّث، اصولى، مورّخ، قاضى و فقيه حنبلى بغدادى است. | « ابن ابى يَعلى، ابوالحسين محمد بن محمد بن حسين بن محمد بن خلف بن فرّاء (451-526ق1059/-1131م)، محدّث، اصولى، مورّخ، قاضى و فقيه حنبلى بغدادى است. | ||
ابن عساكر و يافعى در بسيارى از موارد او را ابن الفرّاء ناميده‌اند. كلمه فَراء به معناى پوستيندوز است و ظاهراً چنانكه [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] اشاره كرده، نياكان وى پوستيندوز يا پوستين‌فروش بوده‌اند. | [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] و يافعى در بسيارى از موارد او را ابن الفرّاء ناميده‌اند. كلمه فَراء به معناى پوستيندوز است و ظاهراً چنانكه [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] اشاره كرده، نياكان وى پوستيندوز يا پوستين‌فروش بوده‌اند. | ||
وى در بغداد متولد شد و مقدمات علوم را در زادگاه خويش فراگرفت. به نوشته صفدى در نوجوانى از پدر خويش ابويعلى محمد (د 458ق)، نياى مادريش جابر بن ياسين، ابوجعفر محمد بن مسلمه، عبدالصمد بن مأمون، [[خطيب بغدادى]]، ابوالحسين بن مهتدى، ابومظفر هنّاد نسفى و ديگران حديث شنيد. قرائت را در بعضى روايات آن نزد ابوبكر خياط فراگرفت و فقه را نزد شريف ابوجعفر آموخت و ابومحمد جوهرى به وى اجازه روايت داد. بسيارى نيز از وى حديث شنيده و از او روايت كرده‌اند كه از جمله آنان ابوالقاسم على بن حسن بن عساكر (د 571ق)، ابوطاهر احمد ابن محمد سِلَفى اصفهانى (د 576ق)، عبدالله بن احمد بن خشاب بغدادى (د 567ق) و جمعى ديگر را مى‌توان نام برد. ابن عساكر در تاريخ خود از او بسيار روايت كرده است. [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] مى‌گويد: ابن ابى يعلى در سال‌هاى آخر عمر خود به من اجازه روايت داد. ابوموسى مدنى و ابن كليب نيز با اجازه از وى روايت كرده‌اند. | وى در بغداد متولد شد و مقدمات علوم را در زادگاه خويش فراگرفت. به نوشته صفدى در نوجوانى از پدر خويش ابويعلى محمد (د 458ق)، نياى مادريش جابر بن ياسين، ابوجعفر محمد بن مسلمه، عبدالصمد بن مأمون، [[خطيب بغدادى]]، ابوالحسين بن مهتدى، ابومظفر هنّاد نسفى و ديگران حديث شنيد. قرائت را در بعضى روايات آن نزد ابوبكر خياط فراگرفت و فقه را نزد شريف ابوجعفر آموخت و ابومحمد جوهرى به وى اجازه روايت داد. بسيارى نيز از وى حديث شنيده و از او روايت كرده‌اند كه از جمله آنان ابوالقاسم على بن حسن بن عساكر (د 571ق)، ابوطاهر احمد ابن محمد سِلَفى اصفهانى (د 576ق)، عبدالله بن احمد بن خشاب بغدادى (د 567ق) و جمعى ديگر را مى‌توان نام برد. [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] در تاريخ خود از او بسيار روايت كرده است. [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] مى‌گويد: ابن ابى يعلى در سال‌هاى آخر عمر خود به من اجازه روايت داد. ابوموسى مدنى و ابن كليب نيز با اجازه از وى روايت كرده‌اند. | ||
او در علم فقه و مناظره چيره دست بود و در مذهب احمد بن حنبل فتوا مى‌داد. در مذهب خود سختگير و متعصب و با اشاعره سخت مخالف بود و بر ضد آنان مجادله مى‌كرده و آن‌ها را حقير مى‌شمرد. [[ذهبى]] او را متدين و ثقه دانسته است. او شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى نزد وى قرائت آموختند كه عبدالمغيث حربى از جمله آنان است. | او در علم فقه و مناظره چيره دست بود و در مذهب احمد بن حنبل فتوا مى‌داد. در مذهب خود سختگير و متعصب و با اشاعره سخت مخالف بود و بر ضد آنان مجادله مى‌كرده و آن‌ها را حقير مى‌شمرد. [[ذهبى]] او را متدين و ثقه دانسته است. او شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى نزد وى قرائت آموختند كه عبدالمغيث حربى از جمله آنان است. | ||