۸۳٬۶۵۳
ویرایش
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '(ابهام زدایی)}} ↵↵↵'''' به '(ابهام زدایی)}} '''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'لالدین') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{کاربردهای دیگر| مجالس (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| مجالس (ابهام زدایی)}} | ||
'''مجالس'''، سخنان و لطایف و اشارات یکی از صوفیان و شاعران دوره دوم ایلخانی <ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه سیوشش</ref>، به نام [[عتیقی تبریزی، | '''مجالس'''، سخنان و لطایف و اشارات یکی از صوفیان و شاعران دوره دوم ایلخانی <ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه سیوشش</ref>، به نام [[عتیقی تبریزی، جلالالدین بن قطب الدین|جلالالدین عبدالحمید عتیقی تبریزی]] در سده هفتم و هشتم هجری است که یکی از مریدان ایشان به نام ابوالمجد تبریزی از سال 712 تا 718ق، برخی از سخنان او را یادداشت کرده و در سال 723ق در سفینه تبریز درج کرده است<ref>ر.ک: همان، صفحه شصت</ref>. | ||
در ابتدای کتاب، مقدمه مصحح در سه فصل آمده است که بر ارزش علمی کتاب افزوده است. | در ابتدای کتاب، مقدمه مصحح در سه فصل آمده است که بر ارزش علمی کتاب افزوده است. | ||
فصل اول، به سوانح و شرح آثار [[عتیقی تبریزی، | فصل اول، به سوانح و شرح آثار [[عتیقی تبریزی، جلالالدین بن قطب الدین|جلالالدین عتیقی]] پرداخته است<ref>ر.ک: همان، صفحه نه - بیستوهشت</ref>. | ||
فصل دوم، به موقعیت ادیان و وضعیت تصوف در زمان جلالالدین عتیقی اختصاص دارد<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستونه</ref>. | فصل دوم، به موقعیت ادیان و وضعیت تصوف در زمان جلالالدین عتیقی اختصاص دارد<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستونه</ref>. | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بر اساس تاریخی که در ابتدای هر مجلس آمده، تعداد مجالس 22 مجلس است که ابوالمجد بنا به سلیقه خود آنها را در 67 قسمت مجزا گنجانده است. این کتاب مملوّ از صور خیال شگفتآور است و به آیات و احادیث و اشعار عربی و فارسی آراسته شده است. | بر اساس تاریخی که در ابتدای هر مجلس آمده، تعداد مجالس 22 مجلس است که ابوالمجد بنا به سلیقه خود آنها را در 67 قسمت مجزا گنجانده است. این کتاب مملوّ از صور خیال شگفتآور است و به آیات و احادیث و اشعار عربی و فارسی آراسته شده است. | ||
روش [[عتیقی تبریزی، | روش [[عتیقی تبریزی، جلالالدین بن قطب الدین|عتیقی]] در پرداخت چنین مجالسی بدینگونه است که او غیر مسلمانان را در نقش گناهکاران و ریاکاران و مشرکان مسلمان نشان میدهد؛ بهعبارتدیگر، او تلاش میکند که با نقل حکایتی از یک مسیحی یا یهودی یا زردشتی یا بتپرست به تشریح یکی از مسائل مهم بپردازد<ref>ر.ک: همان، صفحه سیوشش و سیوهفت</ref>. | ||
[[عتیقی تبریزی، | [[عتیقی تبریزی، جلالالدین بن قطب الدین|عتیقی]] از یکسوی قصد دارد از ذات باری نفی شرک کند و به مخاطبان خود بگوید که مراقب باشید گرفتار شرک نشوید. او برای نفی شرک در موارد فراوانی از آیه '''فلا تجعلو لله أندادا''' (بقره: آیه 22) استفاده کرده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30، 31، 33، 35، 40 و...</ref> و به دنبال همین آیه، حکایاتی از غیر مسلمانان نقل نموده و سپس خاطرنشان ساخته که آنان مشرکانی هستند که نفی شرکشان تنها در اسلام آوردن است<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== |