۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
دفاع از حسین شهید(ع) رد بر کتاب شهید جاوید: تفاوت میان نسخه‌ها
دفاع از حسین شهید(ع) رد بر کتاب شهید جاوید (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۰
، ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع'
جز (جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
# نویسنده معتقد است اگر به‌دقت شماره کنیم، از نزدیک یک‌صد حدیث معتبر و تاریخ موثق به دست می‌آید که امام حسین(ع)، عالما و عامدا برای اجرای امر الهی و کشته شدن و اسلام را به‌وسیله این فداکاری زنده نمودن، قیام فرموده است و کتب بی‌شماری از سنی و شیعه این مطالب را مشروحا مرقوم داشته‌اند؛ از جمله کتاب «سيرتنا و سنتنا» [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] که بیست حدیث را در آن ذکر و برای هر حدیثی، نزدیک سی مدرک ذکر کرده است. اما به نظر او، نویسنده «[[شهید جاوید]]» در فصل ام‌سلمه و خاک، خواسته است ثابت کند ام‌سلمه در سال 59 از دنیا رفته است و به کتاب «سيرتنا» ارجاع داده، ولی در آن کتاب، عکس مطلب ایشان مشهود است.<ref>ر.ک: همان</ref> | # نویسنده معتقد است اگر به‌دقت شماره کنیم، از نزدیک یک‌صد حدیث معتبر و تاریخ موثق به دست می‌آید که امام حسین(ع)، عالما و عامدا برای اجرای امر الهی و کشته شدن و اسلام را به‌وسیله این فداکاری زنده نمودن، قیام فرموده است و کتب بی‌شماری از سنی و شیعه این مطالب را مشروحا مرقوم داشته‌اند؛ از جمله کتاب «سيرتنا و سنتنا» [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] که بیست حدیث را در آن ذکر و برای هر حدیثی، نزدیک سی مدرک ذکر کرده است. اما به نظر او، نویسنده «[[شهید جاوید]]» در فصل ام‌سلمه و خاک، خواسته است ثابت کند ام‌سلمه در سال 59 از دنیا رفته است و به کتاب «سيرتنا» ارجاع داده، ولی در آن کتاب، عکس مطلب ایشان مشهود است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
# نویسنده معتقد است نویسنده «[[شهید جاوید]]» برای پیشبرد عقیده نادرست خود، مرتکب خیانت شده و اقوال علمای دو فرقه اسلامی را تا هر جا که مخالف عقیده خود پنداشته، به هر طریقی بوده است، متنا و سندا در آنها خدشه کرده و هفت حدیث و خطبه مسلم را که ابدا خدشه بردار نیست، دروغ پنداشته و آنها را تخطئه و تضعیف نموده است؛ از قبیل حدیث خواب امام که پیامبر(ص) به وی فرمود: «يا حسين اخرج إلی العراق»، حدیث «لاتحزنیبفراقك»، داستان نزول فرشتگان در مکه بر امام(ع)، خطبه «خط الموت علی ولد آدم» و خطبه «لا أری الموت إلا سعادة». نویسنده در این باره چنین نوشته است: «این شخص این مطالب را از صفحه 94 کتاب الی 164 قریب هفتاد صحفه قلمفرسایی و چیزهایی نوشته است که واقعا خواننده تعجب می‌کند که یک فردی که لااقل کتب تاریخ و حدیث را همین‌قدر اگر دیده باشد، چگونه حاضر می‌شود آن حرف‌ها را بزند؛ مثلاًاین خطبه «خط الموت علی ولد آدم» که تمام آن هشت سطر است، عقیده دارد این خطبه در چندین جا در طول راه از مکه تا کربلا به تناسب مقام در هر جا یک جمله آن در مقابل اقلا شش‌صد نفر انسان خوانده شده است؛ ایشان هر سطری از این خطبه را مغایر با مقصدی که ذکر می‌کند می‌یابد، می‌گوید: این خطبه تقطیع شده و این کمال بی‌انصافی... است»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفتادوهشت - هفتادونه</ref> | # نویسنده معتقد است نویسنده «[[شهید جاوید]]» برای پیشبرد عقیده نادرست خود، مرتکب خیانت شده و اقوال علمای دو فرقه اسلامی را تا هر جا که مخالف عقیده خود پنداشته، به هر طریقی بوده است، متنا و سندا در آنها خدشه کرده و هفت حدیث و خطبه مسلم را که ابدا خدشه بردار نیست، دروغ پنداشته و آنها را تخطئه و تضعیف نموده است؛ از قبیل حدیث خواب امام که پیامبر(ص) به وی فرمود: «يا حسين اخرج إلی العراق»، حدیث «لاتحزنیبفراقك»، داستان نزول فرشتگان در مکه بر امام(ع)، خطبه «خط الموت علی ولد آدم» و خطبه «لا أری الموت إلا سعادة». نویسنده در این باره چنین نوشته است: «این شخص این مطالب را از صفحه 94 کتاب الی 164 قریب هفتاد صحفه قلمفرسایی و چیزهایی نوشته است که واقعا خواننده تعجب می‌کند که یک فردی که لااقل کتب تاریخ و حدیث را همین‌قدر اگر دیده باشد، چگونه حاضر می‌شود آن حرف‌ها را بزند؛ مثلاًاین خطبه «خط الموت علی ولد آدم» که تمام آن هشت سطر است، عقیده دارد این خطبه در چندین جا در طول راه از مکه تا کربلا به تناسب مقام در هر جا یک جمله آن در مقابل اقلا شش‌صد نفر انسان خوانده شده است؛ ایشان هر سطری از این خطبه را مغایر با مقصدی که ذکر می‌کند می‌یابد، می‌گوید: این خطبه تقطیع شده و این کمال بی‌انصافی... است»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفتادوهشت - هفتادونه</ref> | ||
# نویسنده معتقد است آقای [[صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله|صالحی]]، به‌خلاف گفته خودش در ص6 کتاب، نه‌تنها منکر علم و معجزات امام حسین(ع) است، بلکه از قرائنی که پیداست از قدر و مقام آن حضرت کاسته و او را از افراد عادی هم بی‌هوش‌تر فرض کرده است. در این باره چنین نوشته شده است: «در ص273 شورای صحرا، چشمش به دهان فرزندان عقیل بوده است. در برخورد به حر بن یزید<ref>ص288-295</ref>به وی التماس می‌کرده است بگذارید بروم دستم را در دست یزید بگذارم، خودم می‌دانم با او. در صفحه 291 گوید: اگر اصحاب به وی می‌گفتند این کوره راه و این رشته سردرگم آخرش به کجا منتهی می‌شود می‌فرمود: «لا ندري علام تنصرف بنا و بهم الأمور»؛ «نمی‌دانم پایان این کار به کجا منتهی می‌شود». بااینکه ثابت کرده‌ایم این سخن مال جای دیگری است یا اینکه حضرت وقتی که به کربلا رسید و نام پرسید فرمود: هان، حالا به خاطرم آمد 25 سال قبل که با پدرم به صفین می‌رفتم، آن حضرت به‌عنوان پیشگویی فرمود: «هذا مناخ ركابهم» و امام(ع) را آن اندازه عاری از علم و (العیاذبالله) بی‌هوش فرض کند که بااین‌همه نام و نشان و اخبار و احادیث و تذکرات ام‌سلمه و [[ | # نویسنده معتقد است آقای [[صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله|صالحی]]، به‌خلاف گفته خودش در ص6 کتاب، نه‌تنها منکر علم و معجزات امام حسین(ع) است، بلکه از قرائنی که پیداست از قدر و مقام آن حضرت کاسته و او را از افراد عادی هم بی‌هوش‌تر فرض کرده است. در این باره چنین نوشته شده است: «در ص273 شورای صحرا، چشمش به دهان فرزندان عقیل بوده است. در برخورد به حر بن یزید<ref>ص288-295</ref>به وی التماس می‌کرده است بگذارید بروم دستم را در دست یزید بگذارم، خودم می‌دانم با او. در صفحه 291 گوید: اگر اصحاب به وی می‌گفتند این کوره راه و این رشته سردرگم آخرش به کجا منتهی می‌شود می‌فرمود: «لا ندري علام تنصرف بنا و بهم الأمور»؛ «نمی‌دانم پایان این کار به کجا منتهی می‌شود». بااینکه ثابت کرده‌ایم این سخن مال جای دیگری است یا اینکه حضرت وقتی که به کربلا رسید و نام پرسید فرمود: هان، حالا به خاطرم آمد 25 سال قبل که با پدرم به صفین می‌رفتم، آن حضرت به‌عنوان پیشگویی فرمود: «هذا مناخ ركابهم» و امام(ع) را آن اندازه عاری از علم و (العیاذبالله) بی‌هوش فرض کند که بااین‌همه نام و نشان و اخبار و احادیث و تذکرات ام‌سلمه و [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و محمد حنفیه و دیگران هنوز هم بهوش نیامده و نمی‌داند اینجا کجاست و با این تهمتی که می‌زند، حدود پنجاه حدیث را حاشا می‌کند و آن حضرت را تا این اندازه نادان به سرنوشت معرفی می‌نماید و...»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفتادونه - هشتاد</ref> | ||
چنان‌که از خلال نوشته‌ها ملاحظه می‌شود، نویسنده انتقادات شدیدی بر کتاب «[[شهید جاوید]]» وارد نموده و از کلمات و عباراتی همچون «خیانت‌های پی‌درپی»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص379</ref>، «خیانت دیگر شما...»<ref>همان، ص385</ref>، «شما نیش قلم خود را باز به قلب امام مظلوم فرو کرده‌اید»<ref>همان</ref>، «نویسنده کتاب پس از آن همه نیش زدن و...»<ref>مقدمه، صفحه سی‌وشش</ref>، «او با این منظور زشت هفت سال به خیال خودش زحمت کشید تا کتاب شهید جاوید را نوشت...»<ref>همان، صفحه سی‌وهفت</ref>و... در مورد این کتاب و نویسنده آن یاد کرده است و چنین به نظر می‌رسد که به‌کارگیری چنین کلمات و عباراتی، شایسته یک پژوهش علمی نیست. | چنان‌که از خلال نوشته‌ها ملاحظه می‌شود، نویسنده انتقادات شدیدی بر کتاب «[[شهید جاوید]]» وارد نموده و از کلمات و عباراتی همچون «خیانت‌های پی‌درپی»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص379</ref>، «خیانت دیگر شما...»<ref>همان، ص385</ref>، «شما نیش قلم خود را باز به قلب امام مظلوم فرو کرده‌اید»<ref>همان</ref>، «نویسنده کتاب پس از آن همه نیش زدن و...»<ref>مقدمه، صفحه سی‌وشش</ref>، «او با این منظور زشت هفت سال به خیال خودش زحمت کشید تا کتاب شهید جاوید را نوشت...»<ref>همان، صفحه سی‌وهفت</ref>و... در مورد این کتاب و نویسنده آن یاد کرده است و چنین به نظر می‌رسد که به‌کارگیری چنین کلمات و عباراتی، شایسته یک پژوهش علمی نیست. | ||