۱۰۹٬۲۸۷
ویرایش
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '| پس از =↵| پیش از =↵}}↵↵↵'''' به '| پس از = | پیش از = }} '''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنا' به 'ابن ا') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''آثار | '''آثار ابن المقفع'''، اثر [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|أبومحمد عبدالله روزبه بن دادویه]]، مشهور به [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]]، متوفى 142ق، مجموعه آثارى وى در موضوع ترجمه حكايات تاريخى و پندآمیز و دست نوشتههایش، به زبان عربى مىباشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
در این كتاب، آثار | در این كتاب، آثار ابن المقفع با عناوین [[كليلة و دمنة]]، الادب الكبير، الادب الصغير، الدرّة اليتيمة، رسالة في الصحابة و ساير آثار و حكمتهاى منسوب به وى، جمعآورى شده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بنالمقفع]] و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه| | در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بنالمقفع]] و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامهنویسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصهاى از مطالب كتاب آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/5 مقدمه، ص5]</ref> | ||
«[[كليلة و دمنة]]» مجموعهاى از داستانهاى ایرانى و هندى است كه [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه| | «[[كليلة و دمنة]]» مجموعهاى از داستانهاى ایرانى و هندى است كه [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصههاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف حاكم نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/33 كليلة و دمنة، ص33]</ref> | ||
«ادب كبير» رسالهاى است كه از اندرزنامههاى ایرانى و همچنين از تجربههاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهایش به ندرت به یک سطح عالى اخلاقى مىرسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهرهجویى از عواطف نفسانى به سود خویش. از رحم دينى در این كتاب اثرى نيست و جهانبينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. این در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/277 الادب الكبير، ص277]</ref> | «ادب كبير» رسالهاى است كه از اندرزنامههاى ایرانى و همچنين از تجربههاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهایش به ندرت به یک سطح عالى اخلاقى مىرسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهرهجویى از عواطف نفسانى به سود خویش. از رحم دينى در این كتاب اثرى نيست و جهانبينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. این در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/277 الادب الكبير، ص277]</ref> | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
در بخش «ساير آثار»، نامهها و جواب نامهها و دستنوشتههاى منسوب به مؤلف تدوین شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/370 الآثار الاخرى، ص370]</ref> | در بخش «ساير آثار»، نامهها و جواب نامهها و دستنوشتههاى منسوب به مؤلف تدوین شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/370 الآثار الاخرى، ص370]</ref> | ||
آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه| | آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] نسبت داده شده است. این رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مىشود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/381 حكم ابن المقفع، ص381]</ref> | ||
از آنجايى كه [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه| | از آنجايى كه [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] ایرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگیزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگیرى از انقراض يادگارهاى ایران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتابهاى ایران قديم را كه متضمن این فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از این كار آن بود كه هم مسلمین غير عرب را با شوكت ایران قديم آشنا كند، هم ایرانیان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُمیت هموطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مىباليدند، لنگ نماند. | ||
==وضعيت كتاب== | ==وضعيت كتاب== |