دلالة الحائرين: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن‌ميمون دلاله‌الحائرين را به زبان عربى و خط عبرى نوشته است، زيرا نمى‌خواسته مسلمانان از آن آگاه شوند و او را به جهت بعضى مطالب آن مورد حمله قرار دهند. اين كتاب در زمان خود ابن‌ميمون در ميان يهود شهرت زيادى به دست آورد و يكى از علماى يهود در شهر لونيل در جنوب فرانسه، به نام شموئيل بن يهودا تبّونى، معروف به ابن‌تبّون آن را با اجاز ابن‌ميمون، به عبرى ترجمه مى‌كرد و با آن كه ميان شهر لونيل و شهر فسطاط فاصل زيادى بود، فصل به فصل نزد او مى‌فرستاد و پس از تصديق صحت ترجمه آن را منتشر مى‌ساخت. ترجم ابن‌تبون پيش از مرگ ابن‌ميمون به پايان رسيد. ابن‌تبّون فرهنگى هم در اصطلاحات فلسفى به عبرى بر آن افزود. يكى ديگر از علماى يهود به نام حريزى كه شاعر هم بود، در همان زمان، ترجم ديگرى از دلالة الحائرين به دست داد؛ ولى ترجم ابن‌تبّون را ترجيح داد و ترجم حريزى را نادرست خواند.