رازی تهرانی، قوام‌الدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

وی به تدریس کتاب‌های فلسفی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] اشتغال داشته و شاگردانی پرورش داده که از آن جمله‌اند: شیخ بهاءالدین گیلانی و میر سیدحسن بن عبدالحسین حسینی نجفی –مشهور به طالقانی- (1116ق) که هر دو اساتید [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین لاهیجی]] بوده‌اند. استاد میرقوام‌الدین در دانش‌های عقلی، ملارجبعلی تبریزی، متخلص به واحد و معاصر شاه‌عباس دوم (1078-1052ق) است. [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|افندی]] با وجود اذعان به زهد، فضیلت و عظمت علمی و تسلط ولی، بر این باور است که او با علوم دینی، ادبی و عربی آشنایی نداشته است. او درباره شاگردان حکیم تبریزی نیز چنین می‌گوید: «او شاگردان فاضلی داشته، اما آن‌ها فقط در علوم منطقی، طبیعی و حکمت الهی تسلط داشتند و قادر بر تحریر عبارات عربی نبودند». در پایان به میرقوام‌الدین می‌رسد و او را در میان هم‌درسانش در پایین‌ترین مرتبه می‌داند<ref>ر.ک: اوجبی، علی، ص8</ref>.