تشيع و تصوف تا آغاز سده دوازدهم هجری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه‏ها' به 'ه‏‌ها'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ه‏ها' به 'ه‏‌ها')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۴: خط ۳۴:
مترجم محترم نیز گاه توضیحاتی در پاورقی بر مطالب متن افزوده است: به‌عنوان‌مثال: چنین نوشته است: از جمله عده‏اى معتقد بودند كه امامت پس از امام عسكرى (ع) به برادرش جعفر مى‏رسيد، و بعضى اصلاً منكر وجود پسرى براى امام عسكرى (ع) برخى نيز با پذيرفتن امامت محمد بن حسن (عج) قائل شدند كه پس از وى نيز پسرش امام گرديد و اينان، سيزده امامى بودند، چند تن نيز قائل به مرگ امام دوازدهم و قطع سلسله امامت شدند.  (براى تفصيل در اين مورد رجوع كنيد به «خاندان نوبختى» نوشته مرحوم عباس اقبال صفحات 161- 5) <ref> همان، پاورقی ص 18</ref>.
مترجم محترم نیز گاه توضیحاتی در پاورقی بر مطالب متن افزوده است: به‌عنوان‌مثال: چنین نوشته است: از جمله عده‏اى معتقد بودند كه امامت پس از امام عسكرى (ع) به برادرش جعفر مى‏رسيد، و بعضى اصلاً منكر وجود پسرى براى امام عسكرى (ع) برخى نيز با پذيرفتن امامت محمد بن حسن (عج) قائل شدند كه پس از وى نيز پسرش امام گرديد و اينان، سيزده امامى بودند، چند تن نيز قائل به مرگ امام دوازدهم و قطع سلسله امامت شدند.  (براى تفصيل در اين مورد رجوع كنيد به «خاندان نوبختى» نوشته مرحوم عباس اقبال صفحات 161- 5) <ref> همان، پاورقی ص 18</ref>.


او همچنین نوشته است: از جمله فرزندان موسی‌بن‌جعفر (ع)، احمد بن موسى بنفسه دعوى امامت داشت و پيروان وى را احمديه مى‏گفتند؛ و ابراهيم بن موسى مردى مبارز و جنگاور بود و او را ابراهيم الحراب لقب دادند و بنا بر مشهور در خراسان كشته و مدفون شد؛ و زيد بر حكومت بصره دست‌یافت و خانه‏هاى عباسيان را مى‏سوزانيد - و او را بدين مناسبت زيد النار مى‏خواندند - و امام رضا (ع) ازين حركت برادر خشمگين مى‏بود. محمد بن موسى نيز به مخالفت آشكار با عباسيان برخاست. بدین‌گونه مأمون با نزديكى و اظهار صميميت به على بن موسی‌الرضا (ع) به‏عنوان معتدل‏ترين و برجسته‏ترين شخصيت علوى درواقع شيعيان را خلع سلاح مى‏كرد <ref> همان، پاورقی ص 40 و همچنین برای موارد دیگر از توضیحات مترجم ر. ک.: همان، پاورقی ص 26- 27 و پاورقی ص 58 و ... پاورقی ص 400- 401</ref>.
او همچنین نوشته است: از جمله فرزندان موسی‌بن‌جعفر (ع)، احمد بن موسى بنفسه دعوى امامت داشت و پيروان وى را احمديه مى‏گفتند؛ و ابراهيم بن موسى مردى مبارز و جنگاور بود و او را ابراهيم الحراب لقب دادند و بنا بر مشهور در خراسان كشته و مدفون شد؛ و زيد بر حكومت بصره دست‌یافت و خانه‏‌هاى عباسيان را مى‏سوزانيد - و او را بدين مناسبت زيد النار مى‏خواندند - و امام رضا (ع) ازين حركت برادر خشمگين مى‏بود. محمد بن موسى نيز به مخالفت آشكار با عباسيان برخاست. بدین‌گونه مأمون با نزديكى و اظهار صميميت به على بن موسی‌الرضا (ع) به‏عنوان معتدل‏ترين و برجسته‏ترين شخصيت علوى درواقع شيعيان را خلع سلاح مى‏كرد <ref> همان، پاورقی ص 40 و همچنین برای موارد دیگر از توضیحات مترجم ر. ک.: همان، پاورقی ص 26- 27 و پاورقی ص 58 و ... پاورقی ص 400- 401</ref>.


مترجم محترم گاه انتقادهای عالمانه‌ای نیز مطرح کرده است که به طور مثال چند مورد یادآوری می‌شود:
مترجم محترم گاه انتقادهای عالمانه‌ای نیز مطرح کرده است که به طور مثال چند مورد یادآوری می‌شود: