معنویت تشیع به ضمیمه چند مقاله دیگر: تفاوت میان نسخه‌ها

معنویت تشیع به ضمیمه چند مقاله دیگر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵

۲۴۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۳٬۸۱۶

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 }}
-'''معنویت تشیع به ضمیمه چند مقاله دیگر''' مشتمل بر مجموعه مقالاتی به قلم علامه سید محمدحسین طباطبایی (درگذشته 1360ش) است که با مقدمه علامه حسن‌زاده آملی به اهتمام محمد بدیعی فراهم آمده است. مقالات این کتاب در حقیقت پاسخ به برخی پرسش‌ها و شبهات در موضوعات مختلف است.
+'''معنویت تشیع به ضمیمه چند مقاله دیگر''' مشتمل بر مجموعه مقالاتی به قلم [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]] (درگذشته 1360ش) است که با مقدمه [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده آملی]] به اهتمام [[بدیعی، محمد|محمد بدیعی]] فراهم آمده است. مقالات این کتاب در حقیقت پاسخ به برخی پرسش‌ها و شبهات در موضوعات مختلف است.
-علامه حسن‌زاده آملی در مقدمه ارزشمندی بر کتاب به معرفی علامه طباطبایی پرداخته و ضمن شرح‌حال وی به آثار و اساتید آن عالم بزرگ شیعی نیز اشاره می‌کند: «تفسیر عظیم الشأن المیزان که عالم علم را مایه فخر و مباهات است، یکی از آثار نفیس قلمی و ام الکتاب مؤلفات اوست».<ref>ر.ک: مقدمه، ص14</ref>‏ او معتقد است که همه آثار آن جناب علم است و فکر، همه حقیقت است و معرفت، همه بحث است و فحص، همه عشق است و عقل، همه قرآن است و حدیث.<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>‏ در انتهای مقدمه نیز به 31 اثر مهم علامه اشاره کرده است.
+[[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده آملی]] در مقدمه ارزشمندی بر کتاب به معرفی [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] پرداخته و ضمن شرح‌حال وی به آثار و اساتید آن عالم بزرگ شیعی نیز اشاره می‌کند: «تفسیر عظیم الشأن [[الميزان في تفسير القرآن|المیزان]] که عالم علم را مایه فخر و مباهات است، یکی از آثار نفیس قلمی و ام الکتاب مؤلفات اوست».<ref>ر.ک: مقدمه، ص14</ref>‏ او معتقد است که همه آثار آن جناب علم است و فکر، همه حقیقت است و معرفت، همه بحث است و فحص، همه عشق است و عقل، همه قرآن است و حدیث.<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>‏ در انتهای مقدمه نیز به 31 اثر مهم علامه اشاره کرده است.
 مباحث کتاب در ضمن 22 عنوان مطرح شده است. «معنویت تشیع» اولین مبحث کتاب است. در اسلام سه راه برای شناخت حقیقت معرفی شده است: راه ارشاد و راهنمایی مولوی، راه استدلال و بیان منطقی و راه وجدان و مشاهده. انسان برای درک و دریافت هر حقیقتی راهی جز این سه راه ندارد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30</ref>‏ نویسنده به جهت تبیین این موضوع به تجزیه و تحلیل تاریخ صدر اسلام در این رابطه پرداخته است. در این راستا شیعیان طبق سفارشی که بر حسب آن، رسول اکرم(ص)، اهل بیت گرام خود را حافظ و تعلیم دهنده معارف اسلامی و پیشوای معنوی مسلمین معرفی کرده بود، به ائمه اهل بیت(ع) روی آوردند و با نهایت ترس و لرزی که داشتند از هر راهی که ممکن بود به تحصیل و ضبط معارف دینی پرداختند.<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>‏